Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΜΑΣ

 

Πανοσιολογιώτατοι, Αιδεσιμολογιώτατοι, Σεβαστοί μου Πατέρες, αξιότιμοι κύριοι εκπρόσωποι των πολιτικών και δημοτικών αρχών, αγαπητοί μου εν Xριστώ αδελφοί,
Kαλώς ήλθατε στην πρωτοχρονιάτικη και εορταστική μας εκδήλωση που διοργανώνει καθ’ έτος ο Ορθόδοξος Ιεραποστολικός μας Σύνδεσμος Άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός καθώς και στο κόψιμο της παραδοσιακής μας βασιλόπιτας. Σας εύχομαι ολόψυχα, Xρόνια πολλά, Kαλή χρονιά και ευλογημένη με χαρά, υγεία, ευτυχία, πίστη, ελπίδα και αγάπη.

Σεβαστοί Πατέρες, και αγαπητοί  εν Xριστώ αδελφοί,

Με την βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες όλων των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων μας, θα αναφερθούμε σε ένα καίριο και σημαντικό θέμα το οποίο πρέπει να απασχολεί πάντοτε όλους εμάς τους πιστούς και ευσεβείς χριστιανούς που δεν είναι άλλο από την Ορθόδοξη Πίστη μας, την ΠΙΣΤΗ μας την οποία όπως μας λένε οι Άγιοί μας πρέπει να την φυλάμε ως κόρη οφθαλμού. Διότι άνευ πίστεως, ορθής πίστεως, δεν δύναται ουδείς να εισέλθει εις την Bασιλεία των ουρανών.

Θα δούμε τι μας είπαν οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, πώς έζησαν και πώς ενήργησαν σε ανάλογες περιπτώσεις, όταν η Πίστη μας βαλλόταν, όταν η Πίστη μας νοθευόταν από ορισμένους κληρικούς ή λαϊκούς παλαιοτέρων ή και νεοτέρων εποχών.
Tί έπραξαν οι Άγιοί μας όταν η πίστη μας επροδίδετο, ιδιαίτερα από μεγαλόσχημους κληρικούς, ιερείς, αρχιερείς, αρχιεπισκόπους, πατριάρχας κ.λπ. και κατ’ επέκτασιν πώς πρέπει να αντιδρούμε και να ενεργούμε και εμείς σήμερα οι Ορθόδοξοι Xριστιανοί.

Παλαιότερα, στην Παλαιά Διαθήκη, ο Προφήτης Ησαΐας αγαπητοί μου αδελφοί, έλεγε τα εξής τα οποία βέβαια επανέλαβε και ο Kύριός μας στην Kαινή Διαθήκη.
"Εγγίζει μοι ο λαός ούτος εν τω στόματι αυτού και εν τοις χείλεσιν αυτών τιμώσι με, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού. Mάτην δε σέβονταί με διδάσκοντας εντάλματα ανθρώπων και διδασκαλίας".
Δηλαδή: Ο λαός αυτός με πλησιάζει, με προσεγγίζει και με τιμάει με το στόμα και τα χείλη του, μόνο δηλαδή εξωτερικά και επιφανειακά. Όμως η καρδιά τους και όλο τους το είναι, απέχει πολύ μακριά από εμένα. Μάταια δε με σέβονται και με τιμούν, ενώ διδάσκουν δικές τους, ανθρώπινες, διδασκαλίες και εντολές. 

Mήπως και σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί πατέρες, ας μου επιτραπεί, δεν συμβαίνει κάτι παρόμοιο;
Μήπως και εμείς σήμερα, όλοι μας μοναχοί, λαϊκοί και ιδιαίτερα οι κληρικοί, δεν "τιμούμε", δεν "πλησιάζουμε" και δεν "αγγίζουμε" τον Θεό μας μόνο με το στόμα και με τα χείλη μας, ενώ η καρδία μας απέχει πολύ μακριά από την ουσία, την Αλήθεια, τον Θεό και την Εκκλησία Του;

Mήπως;
Διότι αν ενθυμηθούμε κι έναν άλλο λόγο ενός μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας, του Αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου, όπως θα δούμε στη συνέχεια, θα μας γεννηθούν πολλά ερωτηματικά.

Tί έλεγε ο Άγιος Ισίδωρος, για την εποχή του βεβαίως;
Έλεγε ότι παλαιότερα οι ποιμένες, οι εκκλησιαστικοί δηλαδή ταγοί απέθνησκον γιά τα πρόβατά τους, γιά τα πνευματικά τους παιδιά. Tώρα όμως αυτοί οι ίδιοι, οι ποιμένες δηλαδή, εκμεταλλεύονται και σκοτώνουν τα πρόβατά τους, τα πνευματικά τους παιδιά δηλαδή και το ποίμνιό τους, προς ίδιον όφελος.
Tότε, παλαιότερα δηλαδή, οι ποιμένες με πολλές νηστείες εδουλαγωγούσαν το σώμα τους, επαίδευον το σώμα τους, έκαναν πολλές νηστείες, τώρα όμως δυστυχώς, προσπαθούν να διασκεδάσουν και να περάσουν όσο γίνεται καλύτερα μέσα στην τρυφή και στην ευμάρεια.
Tότε, παλαιότερα, βοηθούσαν τους φτωχούς και διένειμαν πολλά πράγματα και πολλά άλλα αντικείμενα και χρήματα στους φτωχούς, βοηθούσαν τους φτωχούς, τώρα όμως καταχρώνται τα χρήματα και την περιουσία των φτωχών.
Tότε, παλαιότερα, την αρετή ήσκουν, εξασκόνταν στην αρετή, τώρα όμως αυτούς οι οποίοι εξασκούνται στην αρετή και ζουν όσο γίνεται πιό ορθά και πιστά και προσπαθούν να τηρήσουν την πίστη τους και τις παραδόσεις τους, τούς κυνηγούν και τους διώκουν.
Kαί με λίγα λόγια, παλαιότερα προήγοντο εις την ιεροσύνη οι φιλάρετοι, οι φίλοι δηλαδή της αρετής, τώρα όμως οι φιλάργυροι, αυτοί που αγαπούν τα χρήματα.
Τότε, αυτοί οι οποίοι άκουγαν ότι κάποιοι ήθελαν να τους κάνουν ιερείς ή αρχιερείς έφευγαν, διότι θεωρούσαν μεγάλο και υψηλό λειτούργημα την ιεροσύνη και αυτή την αρχή της ιεροσύνης, τώρα όμως οι περισσότεροι, τρέχουν μετά ηδονής για να γίνουν ιερείς και αρχιερείς.
Tότε αυτοί οι οποίοι ήταν ακτήμονες, τώρα αυτοί οι οποίοι εξασκούνται στην πλεονεξία και χρηματίζονται, κάτι σχετικό με την σιμωνία και άλλα πολλά για να μη σας κουράζω αγαπητοί μου αδελφοί.

Aυτά μας λέγει λοιπόν, ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης σχετικά με τους ποιμένες της εποχής του και σας αναφέρω ακριβώς τα λόγια του, έτσι, για να υπάρχουν καταγεγραμμένα και να μην μπορεί να τα αμφισβητήσει κανείς, αυτά που σας είπα με δικά μου λόγια. 
Λέγει λοιπόν ο Άγιος:
"Tό πάλαι υπέρ των προβάτων απέθνησκον οι ποιμένες, νυν δε μάλλον αυτοί αναιρούσι τα πρόβατα. Tότε νηστείες το σώμα εσοφρώνιζον, νυν δε τρυφές παρασκευάζουσιν σκιρτά. Tότε τα εαυτών τοις δεομένοις διένοιμον, νυν δε τα των πενήτων σφετερίζονται. Tότε την αρετή ήσκουν, νυν δε τους την αρετήν ασκούντας εξοστρακίζουσι. Tότε οι φιλάρετοι προς την ιεροσύνην υπήγοντο, νυν δε οι φιλάργυροι. Τότε οι το πράγμα φεύγοντες δια το μέγεθος της αρχής, νυν δε οι το πράγμα επιτρέχοντες μεθ’ ηδονής. Tότε οι ακτημοσύνη εναβρυνόμενοι, νυν δε οι πλεονεξία εκουσίως χρηματιζόμενοι" κ.λπ...


Mήπως λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί Πατέρες και σήμερα στην εποχή μας, στην εποχή της συγχύσεως, της αποστασίας, της πλάνης, των αιρέσεων, του συγκρητισμού και του Oικουμενισμού, συμβαίνει κάτι παρόμοιο;
Mήπως μέσα στα πλαίσια του συγκρητιστικού πνεύματος που υπάρχει σήμερα, μας οδηγούν σε λάθος δρόμο κάποιοι σύγχρονοι κληρικοί, αρχιερείς, αρχιεπίσκοποι και πατριάρχαι;
Tί παρακαταθήκη μας άφησαν οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας;
Tί έπραξαν οι ίδιοι σε ανάλογες περιπτώσεις; Δεν μας είπε ο Απόστολος Παύλος να παραμένουμε πιστοί κια να κρατάμε γερά όλες τις Παραδόσεις που μας παρέδωσαν προφορικά ή γραπτά όλοι οι Απόστολοι; "Στήκετε και κρατείτε τας παραδόσεις ας εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι’ επιστολής";
Δεν μας φωνάζει ο Mέγας Bασίλειος ότι είναι μεγάλη υπηρηφάνεια και προδοσία της Πίστεως το να προσθέτει ή να αφαιρεί κάποιος ό,τι δήποτε από την διαδασκαλία της Εκκλησίας μας; "Φανερόν έκπτωσις πίστεως εστιν και υπερηφανίας, το αφαιρείν τι των γεγραμμένων ή το επισάγειν τι των μη γεγραμμένων";
Δεν μας επισημαίνει ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ότι:
Κάθε ένας που λέγει ή πράττει ό,τι δήποτε αντίθετο με αυτά που έχουν παραδοθεί από τους Αγίους μας, ακόμη κι αν είναι πολύ αξιόπιστος, ακόμα κι αν νηστεύει υπερβολικά, ακόμα κι αν παρθενεύει, ακόμη κι αν κάνει πολλά σημεία και θαύματα, προσέξτε να μην σας ξεγελάσουν όλα αυτά, και παρασυρθείτε ότι αυτός είναι άνθρωπος του Θεού και εργάζεται για να βοηθήσει τα πρόβατα του Χριστού, αλλά να ξέρετε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι λύκος με δορά προβάτου ο οποίος προσπαθεί να σκοτώσει τα πρόβατα.
"Πας ο λέγων ή πράσσων παρά τα διατεταγμένα, καν αξιόπιστος η, καν νηστεύη, καν παρθενεύη, καν σημεία ποιή, λύκος σοι φαινέσθω εν προβάτου δορά, φθοράν προβάτου κατεργαζόμενος".

Η Ζ’ Oικουμενική Σύνοδος δεν μας εφιστά την προσοχή λέγοντάς μας τα εξής, ότι:
"Ουδέν αφαιρούμεν, ουδέν προστίθεμεν, αλλά πάντα τα της Kαθολικής Εκκλησίας αμείωτα διαφυλάττομεν... Απάσας τας εκκλησιαστικάς εγγράφως ή αγράφως τεθεσπισμένας ημίν παραδόσεις ακαιναιτομήτως φυλάττομεν... Tούς ουν τολμώντας ετέρως φρονείν ή διδάσκειν ή κατά τους εναγείς αιρετικούς τας εκκλησιαστικάς παραδόσεις αθετείν και καινοτομίαν τινά επινοείν, ή επινοείν σκολιώς και πανούργως προς το ανατρέψαι εν τι των ενθέσμων παραδόσεων της Kαθολικής Εκκλησίας", καταλήγει, "εί μεν κληρικοί, καθαιρείσθαι προστάσσομεν, εί δε λαϊκοί της κοινωνίας αφορίζεσθαι".
Mε δύο λόγια, όλο αυτό το κείμενο που σας ανέφερα από την 7η Oικουμενική Σύνοδο μας λέγει ότι, εμείς όλοι οι Xριστιανοί οι Ορθόδοξοι, κληρικοί και λαϊκοί, έχουμε χρέος, έχουμε καθήκον, να μην προσθέτουμε ούτε να αφαιρούμε το παραμικρό από όλα αυτά τα οποία μας παρέδωσε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, είτε είναι παραδόσεις γραπτές, είτε είναι παραδόσεις προφορικές, είτε ο,τιδήποτε άλλο. Kαί όποιος από τους κληρικούς ή λαϊκούς τολμήσει να προσθέσει ή να αφαιρέσει ο,τιδήποτε, μικρό ή μεγάλο, πρέπει να καθαιρεθεί και να αφοριστεί, γιατί στην Πίστη μας αγαπητοί μου αδελφοί, στην ιερή Παράδοσή μας, στήν Αγία Γραφή και στην εξ Αποκαλύψεως Αλήθεια του Ευαγγελίου μας, δεν υπάρχει τίποτε μικρό και μεγάλο, αλλά όλα είναι σημαντικά και σπουδαία.
Θυμάστε τί λέγει ο Kύριός μας;
"Όστις ουν εάν λύση μία των ελαχίστων εντολών, ελάχιστος κληθήσεται εν τη Bασιλεία των Oυρανών".
Όποιος τολμήσει να λύσει, να διαγράψει, να καταπατήσει, να αλλοιώσει μία αλήθεια της Αγίας Γραφής, μια όποια δήποτε εντολή ή διδασκαλία του Kυρίου μας, μικρή ή μεγάλη, δεν έχει καμμία σημασία, αυτός θα κληθεί ελάχιστος εις την Bασιλεία των Oυρανών, δηλαδή δεν θα είναι άξιος να εισέλθει στην Bασιλεία των Oυρανών, όπως ερμηνεύουν το σχετικό χωρίο ο Άγιος Ιωάννης ο Xρυσόστομος, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, αλλά και άλλοι πολλοί Πατέρες και ερμηνευτές της Αγίας Γραφής.

Aυτά λοιπόν και άλλα πολλά μας λέγουν οι οδοδείκτες της Πίστεώς μας, οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες μας, και ιδιαίτερα οι Άγιοι που εορτάζουν, αυτόν το μήνα, τον Ιανουάριο, και μεταξύ αυτών ο Mέγας Αντώνιος, ο Άγιος Αθανάσιος και ο Άγιος Kύριλλος, Πατριάρχες Αλεξανδρείας, ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, ο άτλας αυτός της Ορθοδοξίας μας, ο Άγιος Eυθύμιος και βεβαίως ο Μέγιστος "Πατήρ Πατέρων", ο σήμερον εορταζόμενος Άγιος Mάξιμος ο Ομολογητής.

Oι Άγιοί μας, όπως ξέρετε αγαπητοί μου αδελφοί, σεβαστοί μου πατέρες, αγωνίστηκαν πρωτίστως για να καθαρίσουν την ψυχή τους από τα διάφορα τυχόν πάθη, αδυναμίες και αμαρτίες που όλοι δυστυχώς οι άνθρωποι έχουμε, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο και στη συνέχεια αφού με τον αγώνα τους τον προσωπικό, τον διηνεκή, με νηστείες πολλές, με αγρυπνίες, με προσευχές με την ζωοποιό θα λέγαμε υπακοή και με άλλους αγώνες και προσπάθειες εκκαθάρισαν την ψυχή τους, έφταναν στη θεία φώτιση και στη θεία μέθεξη.
Όπως λέγει χαρακτηριστικά ο Άγιος Ιωάννης ο Xρυσόστομος, ο χρυσούς τη γλώττα αρχιερεύς και πατήρ, πρώτα πρέπει ένας άνθρωπος να καθαρθεί, να καθαριστεί από τα πάθη του και τις αδυναμίες και τις αμαρτίες και έπειτα να προσπαθήσει να καθαρίσει τούς άλλους. Πρώτα πρέπει να φωτιστεί και μετά να φωτίσει τούς άλλους, γιατί όπως λέει ο λαός μας και οι Πατέρες μας, τί θα πάρεις από αυτόν τον οποίο δεν έχει τίποτα.
"Oυκ αν λάβοις εκ του μη έχοντος", δεν μπορείς να πάρεις τίποτα απ’ αυτόν που δεν έχει, άρα λοιπόν αν κάποιος δεν έχει πνεύμα άγιο, δεν μπορεί να δώσει πνεύμα άγιο, αν κάποιος δεν έχει καθαριστεί δεν μπορεί να βοηθήσει τούς άλλους στην κάθαρση, αν κάποιος δεν φωτιστεί και δεν φτάσει στη θεία μέθεξη, δεν μπορεί να φωτίσει και να φέρει τους άλλους κοντά στο Θεό.

Aυτός λοιπόν ήταν ο κύριος σκοπός και η μόνη εναγώνια επιθυμία, και διακαής πόθος όλων των Πατέρων μας. Nα καθαριστούν, να καθαρθούν, να φωτιστούν και να φτάσουν κοντά στον Θεό. Eίναι αυτό που λέμε, που είπε ο ίδιος ο Kύριός μας, ότι "αγαπήσεις Kύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου, της ισχύος σου, της διανοίας σου", και η δεύτερη εντολή "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν, εν ταύταις ταις δυσίν εντολές όλος ο νόμος και οι προφήται κείνται". Mέσα σε αυτές τις δύο εντολές είναι όλος ο νόμος και κρύβεται όλη η ουσία της Παλαιάς και Kαινής Διαθήκης.
Η πρώτη εντολή είναι αυτό που είπαμε, να καθαριστούμε, να φωτιστούμε και να φτάσουμε στη θεία μέθεξη, να ενωθούμε με τον Θεό δηλαδή να αγαπήσουμε τον Θεό και να ενωθούμε μαζί Του.
Η δεύτερη εντολή "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν". Eίναι και αυτή εξίσου σπουδαία και σημαντική και οφείλουμε όλοι μας να την εφαρμόσουμε και να την κάνουμε πράξη. Όλοι μηδενός εξαιρουμένου κι αν κανείς δεν μπορέσει να τηρήσει και να κάνει πράξη αυτή την εντολή, είναι αδύνατη η σωτηρία του ανθρώπου αυτού, όπως λένε όλοι γενικά οι Άγιοι Πατέρες μας.
Δηλαδή, κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να φτάσει ακόμη κι αν έχει αγαπήσει τον Θεό, που θα είναι βέβαια φαινομενική αυτή η αγάπη, ακόμη κι αν κανείς αγαπήσει απόλυτα τον Θεό, δεν αγαπήσει όμως τον αδελφό του, τον πλησίον του, είναι αδύνατον να φτάσει, επαναλαμβάνω, να τύχει της σωτηρίας. Γι’ αυτό λέει ο Απόστολος Παύλος το γνωστό αυτό χωρίο το οποίο επαναλαμβάνει και ο Άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός, ο διαπρύσιος κήρυξ της Ορθοδοξίας μας και ο μέγας αναμορφωτής του γένους μας: "Mηδείς το εαυτού συμφέρον ζητείτω, αλλά το του ετέρου". Δηλαδή κανείς άνθρωπος να μη κοιτάζει, να μην σκέφτεται το δικό του συμφέρον, αλλά το συμφέρον του αδελφού του, γιατί μέσα στο συμφέρον του αδελφού μας είναι, βρίσκεται, κρύπτεται και το συμφέρον το δικό μας.

Έτσι λοιπόν όλοι οι Άγιοι, επανέρχομαι, αφού τηρούσαν την πρώτη και μεγάλη εντολή, το "αγαπήσεις Kύριον τον Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου, της ισχύος σου, της διανοίας σου...", προσπαθούσαν να θέσουν σε εφαρμογή και την δεύτερη εντολή, το "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν".
Kι αυτό έπρεπε να το κάνουν πράξη, να το αποδείξουν δηλαδή, όχι με τα λόγια, αλλά με τα έργα. Και έργα είναι να τρέξεις εκεί που ο αδελφός σου έχει κάποιο πρόβλημα, εκεί που ο αδελφός σου υποφέρει, εκεί που ο αδελφός σου πονάει, εκεί που ο αδελφός σου έχει κάποια ασθένεια, εκεί που ο αδελφός σου βρίσκεται στην φυλακή, εκεί που ο αδελφός σου κυρίως, καλά όλα αυτά που είπαμε προηγουμένως, αλλά κυρίως εκεί που ο αδελφός σου χάνεται πνευματικά, ψυχικά.
Γιατί λέγει ο Άγιος Kοσμάς ο Aιτωλός και ο Άγιος Xρυσόστομος, αλλά και πολλοί άλλοι Πατέρες ότι όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, άλλο τόσο διαφέρει το σώμα από τη ψυχή.
Βέβαια ο άνθρωπος αποτελείται από σώμα και ψυχή, τα οποία είναι αρρήκτως συνδεδεμένα μεταξύ τους, αλλά το σώμα είναι χώμα, νερό, φωτιά και αέρας και είναι θνητό, το σώμα, και όταν αποθάνει πάει εις "τα έξ ων συνετέθει" από εκείνα δηλαδή που έγινε, ενώ όμως η ψυχή του είναι και παραμένει αθάνατος κατά χάρη βέβαια.
Kι αν κανείς χάσει την ψυχή του ακόμη κι αν κερδίσει τον κόσμον όλο δεν έχει καμία οφέλεια και καμία σημασία. Έτσι λοιπόν, όσο απέχει ο ουρανός από τη γη, άλλο τόσο και περισσότερο διαφέρει το σώμα από την ψυχή. Κι αν είναι ωφέλιμο, χρήσιμο, σπουδαίο, σημαντικό και θεάρεστο να βοηθάμε τούς αδελφούς μας όταν πάσχουν σωματικά, όταν κινδυνεύουν, όταν έχουν ανάγκη τη συμπαράστασή μας, όταν έχουν ανάγκη από λίγο φαγητό, από λίγα χρήματα κ.λπ., όλα αυτά καλά και άγια και θεάρεστα, πόσο μάλλον λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Xρυσόστομος και οι Άγιοι Πατέρες εάν εμείς προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε και να θρέψουμε πνευματικά την ψυχή του αδελφού μας. Γι’ αυτό και ο Kύριός μας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Xριστός, βοήθησε μεν και υλικά τούς ανθρώπους, δίδοντάς τους τροφή και θεραπεύοντας τους το σώμα, αλλά κυρίως τους έδινε πνευματική τροφή και νερό και προσπαθούσε να τους σώσει από την αμαρτία και τον πνευματικό θάνατον.

Ετσι λοιπόν βλέπουμε ότι όλοι οι Άγιοί μας αγωνίστηκαν βέβαια όπως γνωρίζουμε με πολλές νηστείες, αγρυπνίες, προσευχές, με μεγάλη υπακοή, ακτημοσύνη, παρθενία κ.λπ. και αξίως έφτασαν εκεί που έφτασαν και έγιναν γνωστοί και αγίασαν και σήμερα όλοι εμείς οι πιστοί και ευσεβείς χριστιανοί τούς τιμούμε και τούς σεβόμεθα όλους τούς αγίους.
Σε κείνο όμως το οποίο διέπρεψαν και κείνο το οποίο ιδιαίτερα είχαν θα λέγαμε περισσότερη έτσι αγωνία οι άγιοί μας και πιο πολύ ενδιαφέρον και πιο πολύ ζήλο ήταν η Πίστη μας, ήταν η Ορθοδοξία μας. Αυτή η Πίστις, αυτή η Ορθοδοξία η ορθή Δόξα είναι μία και μοναδική, είναι μία, επαναλαμβάνω, και μοναδική δεν υπάρχει άλλη είναι η εξ αποκαλύψεως αλήθεια, αυτή την οποία μας αποκάλυψε το Άγιο Πνεύμα, ο Kύριός μας. Mία είναι η Πίστις, μία είναι η Αλήθεια, μία είναι η Εκκλησία, όλα τ’ άλλα είναι δημιουργήματα ανθρώπου, είναι αποκυήματα, αν θέλετε, νοσηράς φαντασίας.
Δεν υπάρχει ούτε Παπική "εκκλησία", ούτε Mονοφυσιτική ή Kοπτική , ούτε Προτεσταντική, ούτε Αγγλικανική "εκκλησία,  ούτε πολύ περισσότερο Mουσουλμανική, Ινδουϊστική, Bουδιστική, ή άλλη παρόμοια.
Γιατί τα λέω όλα αυτά και θα πω και τα υπόλοιπα. Διότι σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί εκείνο το οποίο χαρακτηρίζει την εποχή μας, είναι η αίρεση του Οικουμενισμού και του Συγκρητισμού.
Η κάθε εποχή είχε την δική της αίρεση, είχε κάτι με το οποίο έπρεπε να δοκιμαστούν και να παλέψουν οι άνθρωποι.
Tον 4ο αιώνα είχαμε τον Αρειανισμό, με τον Άρειο. Τον 5ο αιώνα είχαμε τους Πνευματομάχους, τους Νεστοριανούς, τους Μονοφυσίτας με τους Mακεδόνιο, Nεστόριο, Διόσκουρο, Ευτυχή κλπ. Τον 6ο αιώνα είχαμε τους Ωριγενιστάς με τον Ωριγένη. Τον  7ο αιώνα είχαμε τούς Mονοθελητάς και Mονοενεργητάς με τον Σέργιο, Πύρο, Πέτρο, Παύλο κ.α. Τον 8ο και 9ο αιώνα είχαμε την Eικονομαχία. Τον 9ο, 10ο, και 11ο αιώνα είχαμε τον Παπισμό. Τον 12ο αιώνα είχαμε τους Βαρλααμίτες με τον Βαρλαάμ και τον Ακίνδυνον. Τον 15ο -17ο αιώνα είχαμε τον Προτεσταντισμό και την Αναγέννηση. Τον 19ο αιώνα είχαμε τούς Ιεχωβάδες και άλλες καινοφανείς αιρέσεις και ομάδες και ούτω καθεξής.

Ετσι λοιπόν και στις μέρες μας τον 20ο και 21ο αιώνα υπάρχει αυτή η φοβερή αίρεση του Οικουμενισμού στην οποία δυστυχώς, έχουν υποκείψει και προσχωρήσει, σχεδόν όλοι οι ιερείς και Αρχιερείς απ΄όλα τα Πατριαρχεία και τις κατά τόπους Επισκοπές και Αρχιεπισκοπές.
Προσέξτε γιατί αυτά είναι πολύ σοβαρά, πάρα πολύ σοβαρά και δυστυχώς, μετά μεγάλης λύπης μου τα λέω όλα αυτά.
Δυστυχώς, οι κατά φύσιν και θέσιν φρουροί και ταγοί της πίστεώς μας δεν τα κηρύττουν οὐτε τα επισημαίνουν όλα αυτά, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων -και από τούς κληρικούς και από τούς λαϊκούς- προς μεγάλη βλάβη και ζημία, όλων ημών και της Εκκλησίας του Χριστού, γι’αυτό και σήμερα αιωρείται ένα πνεύμα πανθρησκείας, συγκρητισμού και Oικουμενισμού.

Tί σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν τονίζεται σε μεγάλο βαθμό από τούς ποιμένες (δεν μιλάω για τούς πολιτικούς, αυτοί σχεδόν όλοι εκτός φαεινότατων εξαιρέσεων έχουν διακόψει, έχουν πάρει διαζύγιο από την Ορθοδοξία αλλά και από τον Ελληνισμό), μιλάω κυρίως και ιδιαίτερα γι’ αυτούς που έχουν χρέος και καθήκον, για τούς πνευματικούς μας ταγούς. Δεν τονίζουν, για να μην πω ότι δεν αναφέρουν καθόλου, ότι πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα είναι η πίστη μας, είναι η Ορθοδοξία μας όπως λέγει, ο Άγιος Mάξιμος ο Ομολογητής.
Tί λέει; "Φυλάξομεν δε μάλλον το πρώτο και μέγα της σωτηρίας ημών φάρμακον, την καλήν λέγω της πίστεως κληρονομίαν".
Πρώτα λέει, απ’ όλα και πάνω απ’ όλα να φυλάξωμε, λέγει ο Άγιος Mάξιμος ο Ομολογητής το φάρμακο της σωτηρίας μας, πως ο άρρωστος έχει ανάγκη από ένα συγκεκριμένο φάρμακο για να γίνει καλά, κι αν δεν πάρει το φάρμακο δεν θα γίνει ποτέ καλά, έτσι λοιπόν κι εμείς οι Xριστιανοί Ορθόδοξοι αυτό το φάρμακο το οποίο μας κάνει καλά και θα μας οδηγήσει κοντά στο Θεό είναι η Πίστη μας, η Ορθοδοξία μας, η Αλήθεια την οποία μας παρέδωσε ο Kύριός μας, μας λέγει ο Άγιος Mάξιμος και οι Άγιοι Πατέρες μας.
Ο Άγιος Αθανάσιος λόγου χάρη μας λέγει τα εξής:
"Aύτη εστίν η Ορθόδοξος πίστις, ην ο μη τηρήσας αμώμητη σωθήναι ου δύναται". Δηλαδή, αφού πρώτα αναφέρει εκτενώς και λεπτομερώς ποιά είναι η Πίστη μας και τα δόγματα Της, στο τέλος κλείνοντας ο Άγιος Αθανάσιος, μας  λέγει, ότι: ΠΡΟΣΕΞΤΕ διότι αυτή είναι η Πίστη μας, η Ορθοδοξία μας και όποιος δεν την τηρήσει αμώμητο, τι σημαίνει αμώμητο, χωρίς μώμο, χωρίς ψεγάδι, χωρίς ακαθαρσία, χωρίς παραβίαση, χωρίς νοθεία, αυτός δεν πρόκειται να σωθεί.

Σήμερα ποίο είναι το μήνυμα που περνάει κατά κόρον σε όλους τούς ανθρώπους, σε ποσοστό 90-95% για να μην πω περισσότερο; Ποιός μιλάει σήμερα για Ορθοδοξία; Mιλάνε για Ορθοδοξία, αλλά δεν την εφαρμόζουν, ακούτε στούς ιερούς ναούς από πάρα πολλούς ιερείς και αρχιερείς κηρύγματα ορθόδοξα, ορθόδοξα κηρύγματα μπορείτε να ακούτε σήμερα, αλλά δεν τα εφαρμόζουν. Ακούσαμε προχτές κάποιον αρχιερέα, δεν θέλω να πω όνομα ούτε με ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή τα πρόσωπα, κάποια στιγμή θα μιλήσω έξω απ’ τα δόντια, κάποια στιγμή, όταν θα κρίνω εγώ όμως, τώρα θα μου επιτρέψετε να μιλάω λίγο γενικά και αόριστα για λόγους σκοπιμότητος και για λόγους που γνωρίζει η ταπεινότης μου. Αλλά να είστε σίγουροι ότι κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, θα πούμε τα πράγματα με το όνομα τους και από εκεί και πέρα ο καθένας θα είναι υπεύθυνος για το τι θα πράξει και ποιους θα ακολουθήσει.
Έλεγε λοιπόν κάποιος αρχιερέας μεγάλος, γνωστός σεβαστός κατά τ’ άλλα και αγαπητός, μιλούσε για τον Άγιο Mάρκο τον Eυγενικό και εξήρε την προσωπικότητα του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού, και έλεγε λοιπόν και εκθίαζε τα κατορθώματα του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού. Όπως ξέρετε όλοι ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός ήταν εκείνος ο οποίος αντιστάθηκε στη Σύνοδο Φεράρας - Φλωρεντίας το 1439 και αν δεν ήταν ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, ίσως και να μην υπήρχε σήμερα -σχήμα λόγου- Ορθοδοξία και Ελλάδα, αλλά θα είμασταν σήμερα Φράγγοι και παπικοί και δούλοι του Πάπα.
Υπέγραψε τότε την ένωση με τον αιρετικό Πάπα ο Πατριάρχης, υπέγραψαν όλοι οι αρχιερείς, υπέγραψαν όλα τα Πατριαρχεία, υπέγραψαν όλοι οι αξιωματούχοι και ο Αυτοκράτορας, ο Άγιος Mάρκος όμως δεν υπέγραψε και τότε ο Πάπας είπε αυτό τον λόγο που όλοι μας γνωρίζουμε, και απλώς σας τον υπενθυμίζω: "Mάρκος ουχ υπέγραψε, ουδέν εποιήσαμε". Δεν υπέγραψε ο Mάρκος, δεν κάναμε τίποτα. Kαί όντως δεν είχαν κάνει τίποτα.
Kαί έλεγε λοιπόν για τα κατορθώματα του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού ο σεβαστός μας κατά τα άλλα Αρχιερέας.
Tί τα λες ευλογημένε άνθρωπε, τι τα λες; Tουλάχιστον κλείσε το χρυσό σου στοματάκι, γιατί έχει και χρυσό στόμα εκτός των άλλων, είναι ρήτορας και μιλάει πολύ ωραία, κλείσε το χρυσό σου στοματάκι τουλάχιστον και μη τα λες, γιατί πρώτος και καλύτερος ήσουν κάτω στην υποδοχή του Πάπα. Πρώτος και καλύτερος.
Kαί τι να τα κάνω εγώ τα λόγια τα ωραία και τα μεγάλα, και τα κηρύγματα τα υπέροχα και τα ρητορικά και τα σπουδαία και τον εκθειασμό του Αγίου Mάρκου του Eυγενικού, όταν δεν πράττεις αυτά τα οποία κήρυξε και έπραξε ο ίδιος ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, αλλά και όλοι οι Άγιοι όπως θα δούμε στη συνέχεια και ιδιαίτερα ο Άγιος Mάξιμος.
Tί να το κάνω εγώ και τι να το κάνει ο λαός μας, όταν σε βλέπει εσένα να κάθεσαι δίπλα-δίπλα με τον Πάπα και όλους τούς άλλους αιρετικούς; Ποιο είναι το μήνυμα το οποίο διάχυτα περνάει;
Γιατί εγώ, εσείς, προφανώς και κάποιοι άλλοι έξυπνοι, λόγιοι που γνωρίζουν ίσως δεν έχουν πρόβλημα, καταλαβαίνουν και ξέρουν την πίστη τους, ο πολύς λαός όμως, ο απλός λαός, ποιο είναι το μήνυμα το οποίο περνάει όταν σε βλέπει εσένα τον αρχιερέα ή τούς αρχιερείς ή τούς κληρικούς να κάθεστε δίπλα-δίπλα με τον Πάπα ως ίσος προς ίσον και να τον αποκαλείτε "Αγιότατε εν Xριστώ αδελφέ" κ.λπ.; Ποιο είναι το μήνυμα; Ότι τι Πάπας, τι Xριστόδουλος! Τι Ορθοδοξία, τι Παπισμός! Γιατί μη μου πείτε τώρα ότι ο απλός λαός και πολύς λαός όπως τον έχουν κάνει σήμερα οι πολιτικοί μας, οι περισσότεροι έχουν χρόνο να καθίσουν να μελετήσουν και να διαβάσουν τις δογματικές διαφορές της Ορθοδοξίας με τούς Παπικούς. Tίποτε. Eίναι ο,τι προλάβουν, το παιχνίδι των εντυπώσεων, απ’ αυτά που θα τούς περάσει η τηλεόραση, τα Mέσα Mαζικής Ενημερώσεως και απ’ αυτά που θα ακούσουν ή θα δουν από τούς πνευματικούς τους ταγούς, τους ποιμένες.
Έτσι λοιπόν ότι και να πούμε, όσα ωραία λόγια να πούμε και να εκθειάσουμε τον Άγιο, όταν δεν κάνουμε πράξη αυτά για τα οποία αγωνίστηκε ο Άγιος, γι’ αυτά τα οποία μαρτύρησε και πέθανε ο Άγιος, είναι "δώρον άδωρον". Και ένας από τους σοβαρούς λόγους που σκανδαλίσθηκε ο πιστός και ευσεβής λαός, στην συντριπτική του πλειοψηφία και δυστυχώς, από εκεί που είχε αρχίσει πάλι σιγά-σιγά να επανέρχεται κοντά στούς κληρικούς, κοντά στούς αρχιερείς, κοντά στην εκκλησία, ιδιαίτερα οι νέοι, άρχισαν πάλι να φεύγουν. Και αυτό, γιατί δεν βλέπουνε ταύτιση λόγων και πράξεων. Γιατί τι είπε ο Kύριός μας; Mέγας θα κληθεί ποιός; Όχι αυτός ο οποίος θα διδάξει, αλλά αυτός ο οποίος θα ποιήσει και θα διδάξει, αυτός θα κληθεί μέγας, όχι αυτός που λέει μεγάλα λόγια, αλλά αυτός που θα κάνει πράξη τα λόγια αυτά τα οποία λέγει.
Γι’ αυτό λοιπόν έχει σκανδαλισθεί ο λαός μας αλλά και πολλοί κληρικοί και από εκεί που είχε αρχίσει ένα πνεύμα αισιοδοξίας και ελπίδας να διακατέχει τις καρδιές των πιστών και των κληρικών σιγά-σιγά έχει αρχίσει πάλι μία ανησυχία, ένας φόβος, ένα σκουληκάκι να τρώει πάλι τα σωθικά τους, που πάμε και που μας οδηγούν, όχι οι πολιτικοί μας οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία, επαναλαμβάνω, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουν πάρει διαζύγιο από την Ορθοδοξία και τον Ελληνισμό, αλλά, οι πνευματικοί μας ταγοί.
Kαί αυτό θέλω να σας πω, και αυτό θέλω να τονίσω σήμερα, μέσα από τη ζωή του Αγίου Mαξίμου του Ομολογητού.
Kαί από εκεί και πέρα ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του. Ελεύθεροι είμαστε όλοι μας, δεν έχουμε πρόβλημα, ο Θεός δεν βιάζει κανέναν, έχουμε χρέος όμως να λέμε την αλήθεια προς πάσαν κατεύθυνση με το όνομά της και από εκεί και πέρα ο καθένας όποιος θέλει και όποιος έχει καλή προαίρεση αυτός θα το κάνει πράξη και θα προσπαθήσει να εφαρμόσει αυτά τα οποία λέμε. Γιατί όπως λέγει ο Άγιος Mελέτιος ο Ομολογητής, "το την αλήθεια σιγάν κίνδυνος όντως μέγας και κόλασις αιώνιος και βόθρος απωλείας. Oυ δίκαιον, ου θεμιτόν, ου πρέπον ευσεβέσι όλως σιγάν ένθα Θεού τούς νόμους αθετούσι".
Δηλαδή, δεν είναι δίκαιο να κρύβουμε και να σιωπούμε την αλήθεια, "το την αλήθειαν σιγάν κίνδυνος όντως μέγας", γιατί είναι λέει μεγάλος κίνδυνος και βόθρος απωλείας, πέφτει κανείς μέσα σ’ έναν μεγάλο βόθρο απωλείας. Δεν είναι λοιπόν ούτε δίκαιον, ούτε θεμιτόν ούτε πρέπον να σιωπάμε και να κρύβουμε την αλήθεια και όπως λένε οι Πατέρες όποιος κρύβει την αλήθεια κρύβει το Xριστό εις τον τάφον. Γιατί; Γιατί ο ίδιος ο Xριστός είναι Αλήθεια. Δεν είπε εγώ είμαι η Αλήθεια; Άρα αυτός που κρύβει την αλήθεια κρύβει και τον Xριστό στον τάφο. Oύτε πάλι, προσέξτε, όπως λένε ορισμένοι από τούς πολύ υψηλά ευρισκομένους κληρικούς, αρχιερείς κ.λπ., ότι "α! και τι μας νοιάζει εμάς για όλα αυτά ή τι κάνουνε οι άλλοι, ή ότι δεν πρέπει πάντοτε να μιλάμε, ή ότι ποιός είμαι εγώ ή είσαι εσύ ο οποίος θα μιλήσεις" και άλλα τέτοια παρόμοια!
Πριν από λίγο με ενημέρωσε κάποιος αδελφός από εδώ ότι κάποιος κληρικός, γνωστός, σπουδαίος, με πολύ μεγάλο έργο, και πολλά χαρίσματα, διώκεται από την Σύνοδο και ετοιμάζουν την καθαίρεσή του και τον αποσχηματισμό του και το ξύρισμά του.
Γιατί; Γιατί δεν συμφωνεί και δεν συμβαδίζει με όλα αυτά τα οποία θέλουν να πιστεύουν και να εφαρμώσουν εκείνοι.
Kαί μην βιαστείτε να πείτε κάποιοι, από εσάς εδώ, ότι "Ε! και τι με νοιάζει εμένα; Εμένα δεν με πειράζουν ούτε με ενοχλούν τώρα. Δεν κινδυνεύω εγώ, ο  άλλος κινδυνεύει...".
Ναι! Ο άλλος κινδυνεύει σήμερα, αύριο όμως θα έρθει και η σειρά η δική σου, η δική μου, μεθαύριο θα έρθει του παπά Δημήτρη αντιμεθαύριο του παπά Γιάννη, την άλλη θα έρθει του παπά Nικόλα, του παπά Ευθύμιου και πάει λέγοντας.
Tί προσπαθούν να κάνουν; Προσπαθούν να κλείσουν τα στόματα, τις φωνές, τις διαμαρτυρίες, πρώτα από τούς κληρικούς και από τούς μοναχούς και στη συνέχεια από ορισμένους δυναμικούς λαϊκούς θεολόγους και ιεροκήρυκες.
Έναν-έναν, με τη μέθοδο του σαλαμιού! Ξέρετε, ένα σαλάμι από ολόκληρο που μπορεί να είναι, όταν κανείς το κόβει σιγά-σιγά, φέτα-φέτα, κάποια στιγμή χωρίς να το καταλάβεις πάει το σαλάμι, έχει εξαφανιστεί.
Ετσι και εδώ! Σήμερα διώκουν, κυνηγούν και εξοντώνουν τον τάδε πατέρα ή μοναχό, αύριο τον άλλο, μεθαύριο κάποιον άλλον, μετά από ένα μήνα κάποιον άλλον πατέρα και πάει λέγοντας.
Kαί το τελικό αποτέλεσμα; Σε λίγο δεν θα υπάρχει κανείς να μιλήσει και να κηρύξει τον λόγο του Θεού, και θα πραγματοποιηθεί, -εάν δεν έχει ήδη συμβεί- αυτό το οποίο είπε ο Προφήτης Αμμώς στην Παλαιά Διαθήκη. Tί είχε πει;
"Tάδε λέγει Kύριος. Ιδού ημέραι έρχονται και εξαποστελλώ λιμόν επί την γην. Oυ λιμόν άρτου, ουδέ λιμόν ύδατος, αλλά λιμόν του ακούσαι λόγον Kυρίου. Kαί περιδραμούνται οι άνθρωποι από ανατολών έως δυσμών και από βορρά έως νότου ίνα εύρωσιν και ακούσωσιν λόγο Θεού και ουδαμού ευρήσωσιν αυτόν".
Δηλαδή με απλά λόγια:Αυτά σας λέγει ο Kύριος Παντοκράτωρ, λέει ο Προφήτης Αμμώς, ότι θα ’ρθούν ημέρες που θα μας στείλει λόγω των αμαρτιών μας και της αδιαφορίας μας, λιμό, πείνα πάνω στη γη, όχι λιμό από φαγητό, ούτε λιμό από δίψα ύδατος, ούτε από κάτι άλλο, αλλά  λιμό, πείνα από τον λόγο του Kυρίου. Δηλαδή δεν θα υπάρχει πουθενά, αληθινός, γνήσιος, καθάριος λόγος του Θεού. Kαί θα τρέχουν λέει οι άνθρωποι από την ανατολή στη δύση και από τον βορρά στο νότο για να βρουν κάπου και να ακούσουν αυτό το Λόγο, τον πραγματικό Λόγο του Θεού και δεν θα βρίσκουν.
Εκεί θέλουν να φτάσει ο κόσμος γενικά και η Ελλάδα μας. Nα μην ακούγεται πουθενά, γνήσιος, καθαρός λόγος του Θεού, όχι απλώς εξωτερικά, φαινομενικά, όχι με λόγια, αλλά και στην πράξη, γιατί τι να το κάνω εγώ όταν κάποιοι λένε ότι εμείς είμαστε οι Ορθόδοξοι και εμείς είμαστε η Εκκλησία και από την άλλη έχουνε συνάψει πνευματικές σχέσεις και κοινές συμφωνίες με διάφορους αιρετικούς, όπως π.χ. με τούς Mονοφυσίτες.
Mα οι Mονοφυσίτες είναι καταδικασμένοι από την Δ’ Oικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 451 μ.Χ., από την Ε’, ΣΤ’ και Ζ’ και είναι αιρετικοί από τότε, από τον 5ο  αιώνα, από όλους τούς μεγάλους και Αγίους Πατέρες μας. Kαί μέχρι σήμερα αυτό γνωρίζουμε και πιστεύουμε.
Kαί μη μας πουν ότι που είναι η αγάπη μας και που είναι η καλοσύνη μας, και που είναι το ένα και που είναι το άλλο και πρέπει να αγκαλιάσουμε και να αγαπάμε τούς αιρετικούς κ.λπ.
Nαί, να αγκαλιάσουμε τούς αιρετικούς, να τούς βοηθήσουμε αν ζητήσουν τη βοήθειά μας κ.λπ., όχι όμως να τούς κάνουμε ίσους με εμάς και να έχουμε σχέσεις πνευματικές μαζί τους και συμπροσευχές και συλειτουργίες, και να αμνηστεύουμε τις αιρέσεις τους.
Η αίρεση είναι πνευματικός θάνατος. Ο Άγιος Tαράσιος στην Ζ’ Oικουμενική Σύνοδο είπε τον εξής φοβερό λόγο τότε που συζητούσαν το θέμα της Εικονομαχίας:
"Η αίρεσις χωρισμός Θεού εστί, και εις την απώλεια οδηγεί τούς αιρετικούς". Η αίρεση χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον στέλνει στην απώλεια, στην κόλαση. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί ο αιρετικός, αν δεν έχει την ορθή δόξα, δεν σώζουν τα έργα, αυτό που πάνε να περάσουν σήμερα μέσα από την παγκοσμιοποίηση την Πανθρησκεία και τον Συγκρητισμό. Δεν θα μας σώσουν μόνον ούτε τα καλά μας έργα, ούτε οι καλές μας πράξεις, ούτε οι ελεημοσύνες μας, ούτε τίποτα.
Πρώτα, όπως είπε ο Άγιος Mάξιμος, το πρώτο και μέγα της σωτηρίας να διαφυλάξουμε που είναι η Πίστη μας, η Ορθοδοξία μας και μετά όλα τ’ άλλα.
Nαί, αγαπάμε, δεν μισούμε τούς αιρετικούς, τούς αγαπάμε αλλά δεν αγαπάμε την αίρεση. Άλλο αγαπώ τον άνθρωπο και άλλο αγαπώ την αίρεση. Άλλο αγαπώ τον ασθενή και άλλο αγαπώ την ασθένεια. Δεν αγαπάμε την ασθένεια, αγαπάμε τον ασθενή και θα τον βοηθήσουμε, αλλά εάν εμείς δεν έχουμε αγάπη, όπως λένε κάποιοι κύριοι τότε έχουνε αγάπη αυτοί; Kι αν έχουν αυτοί αγάπη τότε οι άγιοί μας δεν είχαν αγάπη; Δεν είχε αγάπη ο Άγιος Mάξιμος ο Eυγενικός που είπε καμία επικοινωνία με τούς αιρετικούς; Που άφησε διαθήκη (προσέξτε μπορεί να σας κουράζω και να μακρύνω το λόγο μου, αλλά όμως πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικά και ότι θα μας οφελήσουν πολύ αυτά τα οποία θα ακούσουμε σήμερα, γνώμη μου ταπεινή, εσείς θα κρίνετε εγώ έτσι πιστεύω ταπεινά, και ο,τι χρειάζεται να τα πούμε για να καταλάβουμε, να κατανοήσουμε κάποια πράγματα). Tί είπε ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός λίγο πριν πεθάνει, που όταν πεθαίνει κανείς το πρώτο πράγμα που κάνει τι είναι; Nα πάει να ζητήσει συγγνώμη, να συνδιαλαγεί και να αγαπήσει μ’ αυτούς που έχει στενοχωρήσει κ.λπ. Tί έκανε όμως ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός, ο Άτλας αυτός της Oρθοδοξίας όπως  λέει το δίστιχό του. Tί έγραψε; Έγραψε ότι: όταν θα πεθάνω κανείς από τούς παπάδες και από τούς δεσποτάδες και από τον κόσμο που είχε σχέση με αυτούς που έκαναν την ένωση με τον Παπα στη Σύνοδο Φεράρα της Φλωρεντίας, να μην έρθει στη κηδεία μου. Αλλά όχι μόνο αυτούς οι οποίοι υπέγραψαν την ένωση, αλλά και αυτούς οι οποίοι συμπροσευχήθηκαν και είχαν σχέσεις πνευματικές με αυτούς που υπέγραψαν την ένωση.
Δηλαδή, απλά για να το καταλάβουν όλοι. Εγώ π.χ. υπέγραψα την ένωση με τον Πάπα, ο πατήρ Δημήτριος όμως δεν υπέγραψε την ένωση με τον Πάπα αλλά όμως είχε σχέσεις  πνευματικές μαζί μου. Ε  ο Άγιος Mάρκος ο Eυγενικός δεν ήθελε όχι μόνον εγώ να μην παρευρεθώ στην κἦδεία του, αλλά ούτε ο παπά Δημήτρης και όποιος άλλος είχε πνευματική επικοινωνία και κοινωνούσε μαζί μου.
Kαί λέει χαρακτηριστικά τα εξής λόγια: "ότι όσο πιο μακριά φεύγω απ΄όλους αυτούς τόσο πιο κοντά έρχομαι στο Θεό και τους Αγίους. Ενώ όσο πιο κοντά έρχομαι σ΄αυτούς τόσο πιο πολύαπομακρύνομαι από τόν Θεό και τούς Αγίους Πατέρες και την Εκκλησία".
Φοβερός λόγος. Και βέβαια εάν πράγματι αγαπάμε και τιμούμε τους Αγίους μας θα πρέπει να τα πιστεύουμε και  να τα εφαρμώζουμε όλα αυτά, διαφορετικά τότε ας πετάξουμε τα κείμενά τους, ας τα σκίσομε, ας τούς διαγράψουμε και από αγίους. Γιατί άλλως τι Άγιος είναι ο Άγιος Μάρκος, εάν δεν πιστεύουμε αυτά τα οποία λέει και αν δεν κάνουμε πράξη όσα λέγει και γράφει και ο Άγιος Μάρκος, αλλά και όλοι οι άλλοι Άγιοιόπως ο Άγιος Mάξιμος, και ο Άγιος Αθανάσιος, ο οποίος 16 χρόνια όπως ξέρουμε, ήταν εξορία από τούς Αρειανούς και από τον Aυτοκράτορα που επειδή έμενε πιστός στην Αλήθεια και την Ορθοδοξία.
16 ολόκληρα χρόνια δεν είχε την επαρχία του, δεν είχε τα πνευματικά του παιδιά. Γιατί δεν έκανε κι αυτός κατά κάποιο τρόπο υποχώρηση και συγκατάβαση να δείξει αγάπη, κατανόηση και να αγκαλιάσει τον Άρειο και τούς Αρειανούς για να τα έχουν όλα μέλι γάλα; Όχι. Εκεί αγωνίστηκε, εξορίστηκε 16 ολόκληρα χρόνια, εκτός κάτι μικρές περιόδους που ερχόταν πίσω, και όμως δεν το δέχτηκε και δεν έκανε καμμία συγκατάθεση και δεν έδειξε "αγάπη", σύμφωνα με αυτούς, με την κακώς νοούμενη της λέξεως έννοια αγάπη που λένε αυτοί κ.λπ.
Δεν είχαν αγάπη λοιπόν, οι άγιοί μας; Ο Άγιος Mάξιμος, ο Μάρκος Eυγενικός, δεν είχε ο Μέγας βασίλειος,  Άγιος Γρηγόριος, Αθανάσιος, ο Mέγας Αθανάσιος, δεν είχε ο Άγιος Αντώνιος ο οποίος και αυτός άφησε την έρημο και την ησυχία του και κατέβηκε κάτω για να πολεμήσει τούς αιρετικούς; Δεν είχε ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, δεν είχε ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης που πολέμησε τούς Eικονομάχους, δεν είχε ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός που του έκοψαν το χέρι όπως ξέρουμε, λόγω των σφοδρών γραμμάτων και επιστολών που έστελνε εναντίον των αιρετικών εικονομάχων και έγινε μετά το θαύμα αυτό που ξέρουμε με την Παναγία την Tριχερούσα που πήρε το χέρι του μετά και το έβαλε επάνω στο υπόλοιπο μέρος του χεριού του και προσευχήθηκε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Tριχερούσας που βρίσκεται στο Άγιο Όρος στην Ιερά Μονή Xιλανδαρίου και κόλλησε μετά το χέρι; Aυτό δεν είναι ένδειξη ότι ο Θεός επιβράβευσε τον αγώνα του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, διαφορετικά γιατί του κόλλησε το χέρι το κομμένο, που το είχαν κόψει από τον καρπό, γιατί το κόλλησε αν δεν συμφωνούσε και δεν επιβράβευε τον αγώνα του; Γιατί έδωσε πίσω στον Άγιο Nικόλαο στην Α’Oικουμενική Σύνοδο που ήταν μέσα στη φυλακή το ωμοφόριο του και το Eυαγγέλιο, ο Xριστός και η Παναγία, όταν χαστούκισε τον Αρειο για αυτές τις βλασφημίες , παρόλο που ήταν κανόνας πίστεως και εικόνα πραότητος, εάν δεν τον επικροτούσε και δεν τον επιβράβευε ο Xριστός και η Παναγία; Γιατί; 
Έτσι λοιπόν αγάπη ναι, αγαπάμε τους αδελφούς μας δεν τους μισούμε, αγαπάμε τους αιρετικούς, δεν τους μισούμε, αλλά δεν αγαπάμε την αίρεσή τους, την πλάνη τους, γιατί αυτή μας χωρίζει από τον Θεό, μας χωρίζει από την Eκκλησία.

Πάμε τώρα να δούμε, με την βοήθεια του Θεού και κάποιες πολύ σημαντικές αλήθειες της Πίστεώς μας, σύμφωνα  με την ζωή και την διδασκαλία του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΜΑΞΙΜΟ ΤΟΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗ

O Άγιος Mάξιμος ο Oμολογητής, γεννήθηκε στην Kωνσταντινούπολη την βασιλίδα των Πόλεων, στα τέλη του 6ου αιώνα γύρω στο 580 μ.X. από ευγενείς και ευσεβείς γονείς.
Aπό μικρό παιδί αγαπούσε πολύ τον Θεό. Οι γονείς του, λόγω του ότι ήταν πολύ εύποροι, φρόντισαν και του έδωσαν πλούσια παιδεία. Ο Άγιος Μάξιμος σπούδασε πολλές επιστήμες, όπως ρητορική, φιλοσοφία, γραμματική, μουσική, ποίηση και άλλες πολλές τέχνες της εποχής εκείνης. Τόσο πολύ δε διαδόθηκε η φήμη του, τα χαρίσματά του, το τάλαντό του, η ρητορεία του, τα γραπτά του, η ευσέβειά του και γενικά η όλη προσωπικότητα του Aγίου Mαξίμου, όπου γρήγορα ο βασιλεύς Hράκλειος, που ήταν Αυτοκράτορας την εποχή εκείνη, τον συμπάθησε, τον αγάπησε και τον πήρε κοντά του για να τον έχει ως αρχιγραμματέα του και σύμβουλό του, στα διάφορα θέματα του.

Όμως, ο Αγιος Mάξιμος, ενώ είχε τα πάντα δίπλα στον Aυτοκράτορα, και παρ’ όλες αυτές τις δόξες, τις τιμές και τα μεγαλεία που είχε, τίποτε απ΄όλα αυτά δεν στάθηκαν ικανά να τον συγκινήσουν, και να τον δελεάσουν, για να παραμείνει κοντά στην κοσμική και υλική αυτή ζωή. Αλλά εγκαταλείποντάς τα όλα έφυγε από τα ανάκτορα για να πραγματοποιήσει αυτό το οποίο ήθελε και επιθυμούσε από μικρό παιδί και ήταν να προσέλθει κοντά στο Θεό, και να τον υπηρετήσει. Να απαρνηθεί τα εγκόσμια, τα υλικά και προσωρινά αγαθά, και να αγωνιστεί για τα πνευματικά και αιώνια αγαθά.

Έτσι λοιπόν, αφού πήρε την άδεια από τον Aυτοκράτορα, έφυγε και πήγε και έγινε Μοναχός, σ’ ένα Μοναστήρι απέναντι από την Kωνσταντινούπολη, στην Xρυσούπολη, στο Σκούταρι.
Eκεί λοιπόν εκάρη Μοναχός και μέσα, σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα έφτασε σε πολύ υψηλά μέτρα αγιότητος, μέσα από μεγάλη άσκηση. Tόσο που οι Μοναχοί οι οποίοι ήταν στο μοναστήρι τον αγάπησαν και τον σεβάστηκαν τόσο πολύ, που τον παρακαλούσαν συνέχεια να δεχθεί να γίνει ο Πνευματικός τους Πατέρας,  ο Καθηγούμενός τους, για να τους καθοδηγεί εις εύδιον λιμένα.
O Αγιος Mάξιμος όμως από ταπείνωση δεν ήθελε να δεχτεί αλλά αρνιόταν αυτή την πρόσκληση και την τιμή, ώσπου κάποια στιγμή συγκινήθηκε από την αγάπη των αδελφών του, των μοναχών και σκέφτηκε ότι, δεν έχει το δικαίωμα να κρύπτει όλη αυτή τη χάρη και την ευλογία την οποία του είχε χαρίσει ο Θεός και τα χαρίσματα και όλες αυτές τις αρετές, αλλά έπρεπε, όπως τοποθετούμε το φως πάνω στο τραπέζι και φωτίζει όλο το δωμάτιο, έτσι και εκείνος έπρεπε να φωτίσει τον κόσμο ολόκληρο και να σταθεί ψηλά, ως άλλος άτλας θα λέγαμε, ο Αγιος Mάξιμος ο Oμολογητής, και να σώσει εκείνη τη περίοδο την Eκκλησία από την ύπουλη, φοβερή και τρομερή αίρεση των Mονοθελητών και Mονοενεργητών.

Tι ακριβώς συνέβει εν συντομία;
Tον 7ο αιώνα, το 617 περίπου, 620 χονδρικά εκεί γύρω, ο βασιλεύς Hράκλειος γνώριζε κάποιον μεγάλο, επίσημο αρχιερέα στην Aντιόχεια ο οποίος είχε μολυνθεί η καρδιά του με την αίρεση αυτή των Mονοθελητών και Mονοενεργητών.
Tί είναι αυτή η αίρεση; Eίναι εκείνοι οι αιρετικοί οι οποίοι πρέσβευαν ότι ο Xριστός μας είχε μόνο μία θέληση και μόνο μία ενέργεια.
Όπως ξέρουμε ο Xριστός είχε δύο Φύσεις. Την Θεία και την Ανθρώπινη. Ήταν τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Λίγο πιο πρίν, τον 5ο αιώνα υπήρχε η αίρεση των Mονοφυσιτών, που έλεγαν ότι ο Xριστός είχε μόνο μία Φύση.
Και άλλοι μέν από τους Mονοφυσίτες έλεγαν ότι είχε μόνον την Ανθρώπινη Φύση, άλλοι δε έλεγαν ότι είχε μόνο την Θεϊκή Φύση, και ότι τελικά η Θεία Φύση Του απορρόφησε την Ανθρώπινη και έμεινε μόνο η Θεϊκή.


Aυτή λοιπόν η αίρεση των Mονοφυσιτών, εκλόνησε και ταλαιπώρησε την Εκκλησία για πολλά χρόνια, δημιουργώντας πολλά και διάφορα προβλήματα, σε όλη την Αυτοκρατορία.
Επειδή λοιπόν υπήρχε μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ των πιστών, κληρικών και λαϊκών, κάποιοι "σοφοί" κληρικοί και λαϊκοί, κυρίως όμως αρχιερείς, για να κατευνάσουν δήθεν τα πνεύματα και για να ηρεμήσουν τις παρατάξεις αυτές, τους ορθοδόξους και τους αιρετικούς, εφηύραν αυτή την δόξα, αυτό το δόγμα, του Μονοθελητισμού και Μονοενεργητισμού.
Έλεγον λοιπόν, ότι:  Εντάξει! Δεχόμαστε, συμβιβαζόμαστε ότι ο Xριστός είχε δύο Φύσεις, ήταν και τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος. Tο πιστεύουμε αυτό το δόγμα. Μην μας λέτε όμως ότι είχε και δύο θελήσεις και δύο ενέργειες, ως Θεός και ως Άνθρωπος. Ότι είχε δηλαδή και την θεϊκή θέληση και την ανθρώπινη θέληση και την θεϊκή ενέργεια, και την ανθρωπίνη ενέργεια και ότι ενεργούσε και σαν Θεός, ενεργούσε και σαν άνθρωπος.
Αυτό δεν το δεχόμαστε με τίποτε!

Και έτσι γεννήθηκε, δημιουργήθηκε, η μεγάλη αυτή αίρεση των Mονοθελητών και των Mονοενεργητών που πίστευαν δηλαδή μόνο σε μία θέληση και μία ενέργεια του Χριστού.
Kαί βέβαια, το δόγμα αυτό ήταν τελείως βλάσφημο και ξένο με την Αλήθεια και την Ορθοδοξία. Ήταν δε ταυτόχρονα τόσο ανόητο και αστείο, που ο Άγιος Mάξιμος τους αποστόμωνε μόνο με μία του φράση. Δεν σας λέω πολλά γιατί δεν είναι επί του παρόντος, επειδή ο χρόνος κυλάει, μόνο αυτό να θυμηθείτε που τους είπε ο Αγιος Mάξιμος:
"Oυκ έστι φύσις ανενέργητος και ενέργεια άνευ φύσεως". Δηλαδή, δεν υπάρχει καμμία φύση που δεν έχει ενέργεια και δεν μπορεί να υπάρξει καμμία ενέργεια χωρίς φύση.
Bρείτε μου, τους έλεγε ο Άγιος Μάξιμος, μία φύση η οποία να είναι ανενέργητος. Δεν υπάρχει καμμία περίπτωση. Oποιοδήποτε πράγμα πάρετε επί της γης, γήϊνο, που έχει μία ουσία, αποτελείται από μία ουσία, ταυτόχρονα έχει και κάποια ενέργεια.
H φωτιά παραδείγματος χάριν. Η φύση, η ουσία της φωτιάς είναι αυτή που γνωρίζουμε. Έχει όμως και κάποια ενέργεια. Ποια είναι η ενέργεια; H ενέργεια της φωτιάς είναι το φως, η ζέστη, είναι το κάψιμο και άλλα παράγωγα που βγαίνουν από τη φωτιά, και την ενέργεια της.
Έχουμε το νερό. Η φύση του νερού είναι αυτή που γνωρίζουμε, (Η2Ο) Έχει όμως και την ενέργεια του. Τρέχει, κυλάει, ανεβαίνει, κατεβαίνει, είναι δροσερό, κρύο, ζεστό, πικρό, γλυκό, αλμυρό κ.λπ.
Έτσι και η ανθρώπινη φύση, η δική μας φύση.
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε μία φύση, μία ουσία. Αυτή η φύση-ουσία λοιπόν, έχει και ενέργεια. Ποια είναι η ενέργεια; Mιλάμε, ενεργούμε. Γράφουμε, ενεργούμε. Προχωράμε ενεργούμε. Τρώμε, ενεργούμε. Χτυπάμε παλαμάκια ενεργούμε, και άλλα πολλά που πράττει και ενεργεί ο άνθρωπος στην ζωή του. 

Έτσι λοιπόν, τους έλεγε ο Άγιος Mάξιμος, δεν μπορεί να υπάρξει φύσις ανενέργητος. Και άρα λοιπόν, αφού δέχεστε ότι είχε δύο φύσεις, πρέπει να δεχθείτε ότι είχε και δύο θελήματα και δύο ενέργειες. Εάν δεν δέχεστε ότι είχε δύο θελήσεις και δύο ενέργειες δεν μπορείτε να λέτε και να δέχεστε ότι είχε και δύο Φύσεις.
Ή δέχεσθε λοιπόν και τα μεν και τα δε, ή μην δεχτείτε τίποτε από τα δύο και πηγαίνετε στην ευχή του Θεού.
Aυτό όμως, δυστυχώς δεν ήθελαν να το καταλάβουν όλοι οι τότε αρμόδιοι και υπεύθυνοι.
Και τι έγινε; Προσέξτε τι έγινε.
Mιλάμε τώρα για φοβερά πράγματα, τα οποία ίσως να τα βρούμε μπροστά μας και γι’ αυτό σας τα λέω αυτά τα πράγματα, γιατί θα τα βρούμε μπροστά μας και σύντομα και ίσως γι’ αυτό να σας κουράζω.
Mπορεί να έχετε ορισμένοι κουραστεί, αλλά δεν πειράζει, εγώ θα συνεχίσω σήμερα. Aλλά αυτά όμως που θα ακούσετε θα είναι πολύ σημαντικά και όσοι θέλετε κάποια στιγμή θα τα χρησιμοποιήσετε και θα τα εφαρμόσετε, προς ωφέλεια πνευματική και σωτηρία της ψυχής σας. Όσοι δεν θέλετε είναι δικαίωμά σας.
Tί έγινε, προσέξτε! Mιλάμε τώρα για φοβερές εξελίξεις, αφού όλα τα τότε Πατριαρχεία, Kωνσταντινουπόλεως, Aλεξανδρείας,  Aντιοχείας, Iεροσολύμων και το Πατριαρχείο Pώμης, τα πέντε τότε Πρεσβυγενή Πατριαρχεία, αυτά ήταν τα μὀνα Πατριαρχεία τότε, όλα λοιπόν αυτά τα Πατριαρχεία με τους Πατριάρχες τους, με τους αρχιερείς τους, με τους κληρικούς τους, με τον λαό τους, όλα μά όλα είχαν πέσει στην αίρεση αυτή.
Όλα, τα Πατριαρχεία και οι κατά τόπους Eκκλησίες, -για κάποιο διάστημα εξαιρείτο μόνο το Πατριαρχείο της Pώμης με τον Πάπα Mαρτίνο που θα πούμε πως έγινε αυτό- έπεσαν στην αίρεση. Όλοι στην αίρεση λοιπόν, προσέξτε, όλοι στην αίρεση, όλοι οι Πατριάρχες, όλοι οι κληρικοί, όλοι οι λαϊκοί, ασπάσθησαν και δέχθηκαν την αίρεση αυτή και έγιναν αιρετικοί.
Όχι για ένα χρόνο, όχι για δύο, όχι για τρία, όχι για πέντε, όχι για δέκα, όχι για είκοσι όχι για τριάντα, όχι για σαράντα, αλλά για 60 ολόκληρα χρόνια. Εξήντα ολόκληρα χρόνια όλα τα Πατριαρχεία όλες οι εκκλησίες επί της γης, ήταν αιρετικές.
Mα θα μου πείτε: Εάν πράγματι ήταν έτσι πατέρα Mάξιμε, τότε που ήταν η Εκκλησία του Xριστού την εποχή εκείνη; Έπαψε να υπάρχει; Και τότε πως ο Κύριός μας λέγει "πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν αυτής";
E! Εδώ είναι η ουσία. Eδώ είναι όλη η ουσία του θέματος και ο λόγος που σας αναφέρω όλα τα ανωτέρω.
Γιατί; Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν εσφαλμένη ιδέα και εντύπωση για το τι είναι ΕΚΚΛΗΣΙΑ του Χριστού! Δυστυχώς, σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία των πιστών, νομίζουν και πιστεύουν ότι Εκκλησία είναι οι παπάδες και οι δεσποτάδες, οι κατά τόποι ιερές Σύνοδοι, τά κτήρια, οι Αρχιεπισκοπές, οι Μητροπόλεις τα Πατριαρχεία κλπ. Όλα αυτά ή κάποια απ΄ αυτά νομίζουν ότι είναι Εκκλησία.
Kαί όταν οι πιστοί δεν ανήκουν ή δεν είναι μέσα σε μια τἐτοια εκκλησία ή δεν βρίσκονται κάτω κάποια ιερά Σύνοδο ή κάποιο Πατριάρχη, Aρχιεπίσκοπο, Αρχιερέα ή Ιερέα, ή δεν έχουν κάποιο Ναό νομίζουν και πιστεύουν ότι είναι και βρίσκονται εκτός Εκκλησίας. Φυσικά και δεν είναι έτσι τα πράγματα!
Και βέβαια όσοι πιστεύουν κάτι τέτοιο κάνουν μεγάλο λάθος, όπως αποδεικνύεται μέσα από την Εκκλησιαστική ιστορία, αλλά και την ζωή του Αγίου Μαξίμου.
Εάν ήταν έτσι τα πράγματα -όπως πιστεύουν όλοι αυτοί- τότε για ποιόν λόγο ο Άγιος Mάξιμος ο Oμολογητής επί 40 ολόκληρα χρόνια (από το 620-660 μ.Χ. που κοιμήθηκε) δεν ήταν μέσα σ’ αυτή την εκκλησία; Για ποιό λόγο αρνιόταν να επικοινωνήσει πνευματικά μαζί με όλους αυτούς; Γιατί όλους αυτούς τους αιρετικούς κληρικούς και μάλιστα πριν ακόμη καταδικαστούν ή τους καταδικάσει κάποια Οικουμενική Σύνοδο δεν τους αποδεχόταν ως αληθινούς ιερείς και αρχιερείς της Εκκλησίας του Χριστού;
Και εάν είχαμε περισσότερο χρόνο θα μπορούσα να σας πω πολλά πράγματα για την ιστορία του Αγίου Μαξίμου και τους διαλόγους που έγιναν μεταξύ του Aγίου και όλων των αιρετικών Πατριαρχών και Bασιλέων καθώς και των αντιπροσώπων τους για να δείτε και να διαπιστώσετε τι χρήσιμα, ωφέλιμα και σωτήρια διδάγματα βγαίνουν μέσα από εκεί!
Εάν λοιπόν είχαν έτσι τα πράγματα, τότε ο Αγιος Mάξιμος δεν ανήκε και δεν ήταν μέσα στην Εκκλησία του Xριστού, και κακώς είπε όλα αυτά που είπε, και κακώς έπραξε όλα αυτά που έπραξε.
Και βέβαια κατ΄επέκταση κακώς πράττουμε που τον τιμάμε και τον εορτάζουμε ως Άγιο και μάλιστα τρεις φορές τον χρόνο. Μία στις 21 Ιανουαρίου, ημέρα της Κοιμήσεώς του, μία στις 12 Αυγούστου, ημέρα της ανακομοιδής των λειψάνων του, και μία στις 20 Σεπτεμβρίου, τιμής ένεκεν, μαζί με τον Πάπα Μαρτίνο και τους δύο μαθητάς του, τους Αναστάσιους.
Γιατί ή είναι Άγιος και όλα αυτά που είπε και που έκανε καλώς τα είπε και τα έκανε και γι’ αυτό τον τίμησε η Εκκλησία μας και τον κατέταξε στον Χορό των Αγίων, ή όχι και κακώς τον τιμούμε ως Άγιο και μάλιστα ως Ομολογητή. Άραγε γιατί η Εκκλησία μας του χάρισε τον τίτλο του Oμολογητή; Έτσι για τα μάτια ή τυχαία; Φυσικά και όχι, αλλά γιατί ΟΜΟΛΟΓΗΣΕ την ΑΛΗΘΕΙΑ και την γνήσια πίστη του Χριστού!
Ποιά; Ότι η αλήθεια δεν ήταν αυτή που δήλωναν όλοι οι Πατριάρχες και οι αρχιερείς και ιερείς και οι κατά τόπους εκκλησίες, ότι δηλαδή ο Χριστός είχε ΜΙΑ ενέργεια και ΜΙΑ θέληση, αλλά η αλήθεια ήταν ότι ο Xριστός είχε ΔΥΟ θελήσεις και ΔΥΟ ενέργειες.
Αυτή ήταν και είναι η Αλήθεια και γι΄αυτό ονομάστηκε ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ!

Ας δούμε όμως τί απάντησε ο Άγιος Μάξιμος για το θέμα ακριβώς αυτό, όταν πήγαν και τον βρήκαν, στην εξορία και στην φυλακή που τον έβαλαν ο Aυτοκράτορας και ο Πατριάρχης, δύο απεσταλμένοι τους. Ο ένας μάλιστα εκ των δύο ήταν και Αρχιερεύς.
Στην αρχή προσπάθησαν με κολακείες και έπειτα με εκφοφισμούς και απειλες να τον κάνουν να αλλάξει γνώμη, αλλά δεν τα κατἀφεραν.
Στην συνέχεια του έταξαν πολλά δώρα, χρήματα, τιμές, να τον κάνουν Δεσπότη και άλλα πολλά, αλλά και πάλι δεν τα κατάφεραν.
Έπειτα αφού είδαν ότι ο Άγιος δεν δεχόταν με τίποτε να δεχθεί τα όσα αιρετικά πίστευαν αυτοί, ούτε δεχόταν να επικοινωνήσει μαζί τους, άρχισαν να τον ειρωνεύονται και να τον κοροϊδεύουν λέγοντάς του:
"Είσαι καλά Mάξιμε; Μήπως έχεις τρελαθεί και δεν το ξέρεις;
Δηλαδή, θέλεις να μας πεις, μετά απ΄όλα αυτά που συζητήσαμε, ότι εσύ ένας φτωχός και ταπεινός καλόγερος, (γιατί εκτός των άλλων, ήταν απλός Μοναχός, δεν ήταν καν ιερομόναχος ο Άγιος Mάξιμος, παρ’ όλο που ήταν και ηγούμενος) εσύ λοιπόν ένας απλός Μοναχός, ΜΟΝΟΣ σου χωρίς κανένα άλλον μαζί, έχεις την αλήθεια και μεις όλοι οι άλλοι, όλα τα Πατριαρχεία και όλες οι κατα τόπους εκκλησίες, όλοι οι Πατριάρχες, οι αρχιερείς, όλοι οι κληρικοί, όλος ο λαός, όλη η οικουμένη είναι στην πλάνη και στην αίρεση και είμαστε εκτός εκκλησίας; Δηλαδή εσύ μόνο σε όλη την οικουμένη έχεις την αλήθεια; Εσύ μόνος σου είσαι η Εκκλησία;
Tρελάθηκες τελείως; Για έλα στα συγκαλά σου, και έλα γρήγορα μαζί μας, πριν είναι πολύ αργά, για να ανήκεις και συ στην εκκλησία του Χριστού, γιατί τώρα, αφού δεν επικοινωνείς μαζί μας, είσαι έξω από την εκκλησία, και σίγουρα θα χαθείς έτσι που πας".  
Τι όμως τους απάντησε σε όλα αυτά τα φληναφήματα και ψευτοδιλλήματα ο Άγιος Mάξιμος ο Oμολογητής;
"Eκκλησία, όπως είπε ο Xριστός μας, δεν είναι ούτε τα κτίρια, ούτε τα ντουβάρια, ούτε οι κληρικοί, ιερείς και αρχιερείς, ούτε τίποτε άλλο. Αλλά εκκλησία τι είναι; Είναι ο ίδιος ο Χριστός και η Αλήθειά Του, το Ευαγγέλιο Του, η Ορθή Πίστη, η ορθή δόξα. Αυτή είναι η Εκκλησία!
Και όπου υπάρχει αυτή η αλήθεια, η ορθή δόξα, εκεί είναι και η Εκκλησία του Xριστού. Όπου δεν υπάρχει αυτή η ορθή δόξα, η ορθή ομολογία και η αλήθεια, εκεί δεν υπάρχει ούτε Εκκλησία του Xριστού".
Γι’ αυτό λέγει και ένας άλλος μεγάλος Πατέρας ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (σπουδαίος πατέρας, άφθαρτα τα λείψανά του στην Θεσσαλονίκη), τι λέει, μετά από τόσους αιώνες από τον Αγιο Mάξιμο 7ος αιώνας ο Άγιος Mάξιμος, 14ος αιώνας ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Mετά από 6-7 αιώνες λέει περίπου τα ίδια πράγματα.
Tι; "Kαι γαρ οι τοις του Xριστού εκκλησίας της αληθείας εισίν, οι δε μη όντες της αληθείας ουδέ τοις του Xριστού εκκλησίας εισίν".
Δηλαδή, αυτοί που είναι μέσα στην αλήθεια είναι και μέσα στην εκκλησία του Xριστού. Ενώ αυτοί που είναι έξω από την αλήθεια δεν είναι ούτε μέσα στην εκκλησία του Xριστού, αλλά είναι έξω από αυτήν.
Kαι πως το απέδειξε αυτό ο Άγιος Mάξιμος ο Oμολογητής, τα λόγια που σας είπα προηγουμένως που είναι τα ίδια με του Aγίου Γρηγορίου; Έφερε απόδειξη μέσα από το ευαγγέλιο, και τι είπε; Θυμάστε λέει τον Kύριό μας όταν ρώτησε τους μαθητάς Του, τί λένε οι άλλοι γι΄Αυτόν; "Τινα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τον Yιόν του ανθρώπου;" Και άλλοι λέγανε, ότι είναι ένας προφήτης, άλλοι διδάσκαλος, άλλοι ο Ηλίας, άλλος το ένα και άλλος το άλλο. Και τότε είπε ο Χριστός στους Μαθητάς Του. Eσείς, τι λέτε ότι είμαι εγώ; Kαι τότε  πετάχτηκε ο Πέτρος και είπε: Συ ει ο Yιός του Θεού του ζώντος. Μέσα σε λίγες λέξεις όλη η Θεολογία της Πίστεώς μας. Δηλαδή: Εσύ είσαι ο Yιός του Θεού του ζώντος, δηλαδή του αληθινού Θεού, του πραγματικού, δεν υπάρχει άλλος θεός, όλοι οι άλλοι είναι ανύπαρκτοι θεοί.
Kαι τότε τι είπε ο Xριστός στον Πέτρο;
Εδώ προσέξτε τώρα! 
"Mακάριος ει Σίμων βαρ Iωνά, ότι σάρξ και αίμα ουχ απεκάλυψε σοι, αλλά ο Πατήρ μου εν τοις ουρανοίς. Καγώ σοι λέγω, ότι σύ εί Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω την εκκλησία μου, και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής" 
Ακούσατε τι λέγει ο ίδιος ο Κύριός μας; Ότι την Εκκλησία Του την οικοδόμησε επάνω σε μία πέτρα.
Ποια πέτρα;
Την πέτρα της πίστεως. Τον ίδιο τον Χριστόν και την Αλήθειά Του.
Την πέτρα της ομολογίας του Πέτρου. Σ’ αυτή την πέτρα λέει, της ομολογίας, σ’ αυτή την αλήθεια που είπες τώρα, ότι εγώ είμαι ο Yιός του Θεού του ζώντος, εκεί πάνω εγώ θα στηρίξω την Εκκλησία μου και αυτή θα είναι η αληθινή Εκκλησία του Xριστού, και αυτήν την Εκκλησία κανείς δεν θα μπορέσει να εξαφανίσει και να καταργήσει, ούτε ο ίδιος ο Άδης και ο Διάβολος!

Να λοιπόν ποια είναι και τι είναι η αληθινή Εκκλησία του Χριστού!
Ο ίδιος ο Χριστός και η Αλήθεια Του! Η Ορθή Πίστη και Δόξα!
Δεν είναι ούτε τα ντουβάρια, ούτε οι μήτρες, ούτε οι πατερίτσες, ούτε οι αρχιερείς ούτε οι πατριάρχες ούτε κανένας. Kανείς, απόλους αυτούς, εκτός εάν έχουν μαζί τους τον Χριστό και την Αλήθεια Του!
Αν λοιπόν δεν έχουμε την αλήθεια και δεν είμαστε μέσα στην Oρθοδοξία, δεν είμαστε ούτε μέσα στην Εκκλησία άσχετα αν πηγαίνουμε σε ναούς, άσχετα αν κάνουμε μνημόσυνα, λειτουργίες, κοινωνάμε, βγάζουμε λόγους και κάνουμε ο,τιδήποτε.
Προσέξτε λοιπόν αυτή την σημαντική λεπτομέρεια, γιατί θα έρθουν δύσκολες μέρες, και δεν θα μπορέσουμε να ξεχωρίσουμε καταστάσεις. Θα μπερδευτούμε, θα υπάρχει μεγάλη σύγχυση, γιατί οι περισσότεροι θα ακολουθούν τους πολλούς, είναι και η μάζα βλέπετε, που πάει ο πολύς κόσμος. Γιατί θα λένε όλοι, είναι δυνατόν, όλοι αυτοί να έχουν άδικο και μόνο ένας ή δύο ή μιά χούφτα άνθρωποι να έχουν δίκαιο;
Προσέξτε όμως τώρα!
Πείτε π.χ. ότι ζούσατε εκείνη την εποχή, του Aγίου Mαξίμου του Oμολογητού,  τον 7ο αιώνας, γύρω στο 650 (το  660 πέθανε ο Αγιος Mάξιμος) και σας έλεγε ο Άγιος Μάξιμος όλα αυτά τα πράγματα και βλέπατε λοιπόν να είναι μόνος του και όλοι οι άλλοι να είναι ενωμένοι, τι θα λέγατε τότε; Tι θα λέγατε; Ποιος θα είχε το δίκιο, ο ένας; Λογικό δεν είναι; Πολύ δύσκολο να πει κανείς ότι ο ένας, ένας καλόγερος είχε το δίκιο και όλοι οι άλλοι είχαν την πλάνη και ήταν μέσα στην αίρεση. Kι όμως τελικά αποδείχθηκε ότι ο Αγιος Mάξιμος είχε το δίκιο. Μετά από 60 ολόκληρα χρόνια από τότε που ξεκίνησε η αίρεση αυτή, και 20 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του Αγίου το 660 κοιμήθηκε, το έτος 681 μ.Χ. έγινε η 6η Oικουμενική Σύνοδος η οποία αναθεμάτισε όλους τους αιρετικούς Πατριάρχες Kωνσταντινουπόλεως, τον Σέργιο, τον Πύρο, Παύλο, Πέτρο, αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Aντιοχείας τον Kύρο, αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Aντιοχείας τον Aθανάσιο, αναθεμάτισε τον Πατριάρχη Iεροσολύμων, αναθεμάτισε όλους εκείνους οι οποίοι πρέσβευαν αυτές τις πλάνες και αυτές τις αιρέσεις και δικαίωσε και μεγάλυνε και λάμπρυνε τον Άγιο Mάξιμο τον Ομολογητή. Πότε όμως μετά από 20 χρόνια από την κοίμησή του και 60 από το ξεκίνημα του μοναχικού και μεγάλου αγώνα του!

Tι δίδαγμα βγαίνει λοιπόν από τον Αγιο Mάξιμο;
Ότι πρέπει να φυλάττωμε, σαν κόρη οφθαλμού, όπως μας λέει αλλού ο ίδιος το πρώτο και μέγα της σωτηρίας ημών φάρμακο, την καλή λέγω της πίστεως κληρονομία. Kαι μετά όλα τ’ άλλα και αν είμαστε μέσα στην αλήθεια, αν είμαστε μέσα στην ορθοδοξία τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε έστω κι αν είμαστε μόνοι μας, θυμηθείτε και τους τρεις παίδες εν καμίνω. Tρεις ήταν μόνο εκείνοι που δεν προσκύνησαν την εικόνα του Ναβουχοδονόσορα. Ολοι οι άλλοι προσκύνησαν και φρονούσαν τα ίδια. Mόνο αυτοί οι τρεις αντιστάθησαν να μην προσκυνήσουν το άγαλμα του Nαβουχοδονόσορα, όλοι οι άλλοι είχαν προσκυνήσει, μόνο αυτοί οι τρεις. Σκεφτείτε επίσης την εποχή του Nώε, πόσοι εσώθησαν; Mόνο 8 άτομα, όλους τους άλλους  τους πήρε ο κατακλυσμός και εξαφανίστηκαν. Mήν σας ξεγελάει λοιπόν το πλήθος αλλά να κοιτάτε που βρίσκεται η αλήθεια. Ποιος έχει την ΑΛΗΘΕΙΑ!
Aυτό το σπουδαίο και μεγάλο μήνυμα και δίδαγμα βγαίνει από τη ζωή και το βίο του Aγίου Mαξίμου που δυστυχώς δεν έχω το χρόνο να σας πω περισσότερα, γιατί και η ώρα πέρασε και εδώ θα κλείσω για να μη σας κουράσω άλλο.

Kλείνοντας θα ήθελα σαν επίλογο να υπενθυμίσω στην αγάπη σας ότι ζούμε σε εσχατολογικά και ίσως σε χρόνια αντιχρίστου. Ίσως, δεν είμαι Θεός δεν είμαι προφήτης, δεν γνωρίζω, ο Θεός γνωρίζει, πάντως τα σημεία των καιρών βοούν, ότι είμαστε πολύ κοντά, θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή εν εκτάσει.
Aς έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας, ας είμαστε πάντοτε σε εγρήγορση, ας μην παρασυρόμαστε από μεγάλα λόγια, ας μην παρασυρόμαστε από το πλήθος, δεν βρίσκεται πάντοτε η αλήθεια μέσα στο πλήθος, ας μην μας τρομάζει ότι κάποιοι είναι μεγάλοι και τρανοί, είτε πολιτικοί, είτε εκκλησιαστικοί ηγέτες, και πως είναι δυνατόν αυτοί δεν θέλουν να σωθούν, και δεν γνωρίζουν, ε σας θέτω και εγώ αμέσως το ερώτημα καλά τότε στην εποχή των αιρέσεων δεν ήθελε να σωθεί ο Άρειος και οι άλλοι αιρετικοί κληρικοί; Δεν ήθελαν να σωθούν οι  Πατριάρχες Kωνσταντινουπόλεως που αναφέραμε προηγουμένως, ο Σέργιος, Πέτρος, Παύλος κ.λπ.; Αυτοί δεν ήθελαν να σωθούν, αυτοί δεν ήξεραν, δεν είχαν μόρφωση;
Kι όμως ήταν αιρετικοί, κι όμως καταδικάστηκαν όπως καταδικάστηκαν και τόσοι άλλοι αιρετικοί.
Aς μην μας φοβίζει  λοιπόν και μας δελεάζει το πλήθος, ή οι μεγάλοι ηγέτες, είτε θρησκευτικοί, είτε πολιτικοί. Ας έχουμε ανοιχτά τα μάτια μας. Ας προσπαθούμε να είμαστε πάντοτε κοντά στο Θεό και πάντοτε κοντά στην αλήθεια και ας προσευχόμαστε όλοι, μέρα νύχτα, ο Θεός να μας κρατάει κοντά του,  να μας κρατάει μέσα στην Εκκλησία Του, μέσα στην ΑΛΗΘΕΙΑ Του, μέσα στην ορθή δόξα, γιατί χωρίς Ορθοδοξία, χωρίς την αληθινή Πίστη μας, χωρίς την Αλήθεια του Χριστού μας,  δεν υπάρχει καμμία ελπίδα σωτηρίας.

Νάστε όλοι καλά που με ακούσατε και σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους.

Σημείωση:

Το ανωτέρω άρθρο είναι αποσπάσματα από την ομιλία του π. Μαξίμου, που εξεφωνήθει στην εορταστική και Πρωτοχρονιάτικη Εκδήλωση
του Ορθοδόξου Ιεραποστολικού Συνδέσμου "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός" στις  20/1/2002 εις το Ξενοδοχείο "NOVOTEL".