ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΤΟ ΝΕΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΥ (5) Σύνθεση Χριστολογίας και πνευματολογίας στο έργο του Μητρ. Περγάμου Ζηζιούλα (4) ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ.

Η Εκκλησιολογία. 

 «Αν η Δύση έχει διακρίνει ριζικά την εσχατολογική προσέγγιση από την ιστορία, η Ορθόδοξη παράδοση διά τής Ευχαριστίας βιώνει το παράδοξο αυτό μυστήριο!». Η Δύση. Δηλαδή οι προτεστάντες, οι οποίοι διακρίθηκαν από την Λατινική κακοδοξία, την ιστορική Εκκλησία ή την είσοδο του Χριστού στην ιστορία. Η μόνη διαφορά της Ορθοδοξίας είναι ότι βιώνει τον Προτεσταντισμό. «Η Εκκλησία, οσάκις τελεί την Θ.Ευχαριστία, είναι η εν χρόνω και τόπω απεικόνιση και κοινωνία των εσχάτων». Όταν δεν τελεί την Θ.Ευχαριστία, τι είναι; Η μεγάλη φαγούρα μέχρι την επόμενη τέλεση; Όταν η Εκκλησία των Πατέρων ομολογεί την αγάπη του Πατρός, την χάρη του Κυρίου και την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος, δεν εννοεί τα έσχατα! Αλλά τα πρώτα. Την μετάνοια, την πύλη της Βασιλείας, τον Κύριο. Ο Ζηζιούλας προσπάθησε να διακρίνει την μάσκα, το προσωπείο των ηθοποιών από το πρόσωπο και τελικά, την μάσκα που αφαίρεσε από τον άνθρωπο, την φόρεσε στην Θ.Ευχαριστία. Η Εκκλησία στο μυαλό του έγινε παράσταση. Μία τραγωδία με χάπι έντ. Το εκπληκτικό είναι ότι έχουν αγοράσει οι περισσότεροι Χριστιανοί εισιτήριο για τις παραστάσεις αυτές που δίνει ο Οικουμενισμός, οι πιο πλούσιοι σε χαρίσματα, όπως λέει και ο Ιερώνυμος. Οι πιο φτωχοί διαμαρτύρονται απ'έξω τηρώντας τους κανόνες και απαιτώντας δικαιοσύνη. Η Εκκλησία κατάντησε σήμερα να φανερώνεται, στις εικόνες που είδαμε να παίζουν έξω από τις αρρωστημένες παραστάσεις του Corpus Christi! Ο Άσωτος ευτυχισμένος από την υποδοχή της επιστροφής του, καταναλώνει χωρίς συνέπειες, όχι την σάρκα του, αλλά το corpus Christi, το σώμα της αγάπης, το οποίο δεν γνωρίζει καθαρά σε τι διαφέρει από το σώμα της επιθυμίας που κατανάλωνε μέχρι τότε, και ο πρεσβύτερος απογοητευμένος διαμαρτύρεται και διεκδικεί τα δικαιώματά του! 
        «Το είναι και η ταυτότητα της Εκκλησίας ως εσχατολογικής κοινότητας δεν βρίσκεται στην ιστορία, σ’αυτό που είναι τώρα αλλά στην Βασιλεία, σ’αυτό που θα είναι». 

Αυτή η απεικόνιση που τόσο μας βασανίζει, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι  έχει την ρίζα της στην σχολαστική φιλοσοφία και ιδιαιτέρως στον ορισμό της αισθητικής! Το αντικείμενο της αισθητικής, για την φιλοσοφία αυτή, δεν είναι η αίσθηση αλλά εκείνος ο δεσμός ανάμεσα στην αίσθηση και την νόηση που δίνεται στην ΦΑΝΤΑΣΙΑ. Δηλαδή η ικανότης να φανερώνεται ένα φαινόμενο ανεξαρτήτως της παρουσίας τού αντίστοιχου αντικειμένου. Στην συνέχεια όμως, την αισθητική αυτή εννοιολόγηση, την παρέλαβε ο Καντ και επειδή η φαντασία είναι απρόβλεπτη και ασταθής και συνορεύει με την παράνοια και το ασυνείδητο, έθεσε κανόνες ορθής λειτουργίας αυτής της ικανότητος. ΟΡΙΑ, ΟΡΙΖΟΝΤΑ. Αυτά τα όρια έθεσε στην προτεσταντική εσχατολογία ο Ζηζιούλας, με την Εκκλησιολογία του Επισκόπου στο κέντρο της Συνάξεως. Όπου αναπαριστάται αυτή η Εικόνα, μας προειδοποίησε, εκεί και η Εκκλησία. 

Δεν βρέθηκε ακόμη κανένας να τον πληροφορήσει πώς η Ορθοδοξία εδώ και αιώνες, παρακολουθεί και συμμετέχει σε διαφορετικό ντοκιμαντέρ.

Με την βοήθεια της ερμηνευτικής του Καντ, προσλαμβάνεται τώρα πλέον και το ΠΗΔΑΛΙΟ του Αγίου Νικοδήμου. Που έχει καταντήσει σημείον αντιλεγόμενον στην ανύπαρκτη πίστη μας, παίρνοντας την θέση του Κυρίου. Το ΠΗΔΑΛΙΟ όπως και η ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ, ήταν για τον Άγιο, τα θησαυροφυλάκια της πίστης μας, ενόψει του Διαφωτισμού που θα διέλυε τα πάντα. Όπως και έγινε! ΗΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ. ΜΙΑ ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΜΑΣ. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΔΑΥΙΔ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΟΝ ΓΟΛΙΑΘ. Το πηδάλιο είναι η σφεντόνα του Δαυίδ, και το Συμβουλευτικό εγχειρίδιο, η Πέτρα, η πίστη μας, με την οποία ηττάται για πάντα το τέρας της πτώσεώς μας. Οπως μάς δίδαξε ο Αγιος Βελιμίροβιτς.

Ο Υιός Σατανά, που είμαστε όλοι μας, χωρίς τον Κύριο.Ο Γολιάθ.

Η ΝΕΑ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ. 

Βασική της κατηγορία είναι η πνευματολογία, δίπλα στην Χριστολογία. Είναι τα δύο a’priori του Καντ, που επιτρέπουν την εκκλησιαστική εμπειρία, ο χρόνος και ο τόπος, που επιτρέπουν την πρόσληψη και την γνώση της σωτηρίας. Αυτή η νέα οντολογία συστήνει την Εκκλησιολογία, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μία μυστηριακή διαλεκτική, ιστορίας και εσχάτων, η οποία καθορίζεται ενόσω διαρκεί η ιστορία, από μία εικονική οντολογία! «Η Θεία Ευχαριστία προ-λαμβάνει και μετέχει στην αλήθεια των εσχάτων, μέσα στην ιστορία και διά της Ευχαριστίας η Εκκλησία γίνεται η μυσταγωγική εικόνα της Βασιλείας». Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ λοιπόν! Κάθε φορά που τελείται και μας συγκινεί πολύ αυτή η ανα-γέννηση, μας μυσταγωγεί.

«Στην Εκκλησία η Θ.Ευχαριστία εικονίζει κατ’εξοχήν την εσχατολογική Σύναξη του διασκορπισμένου λαού του Θεού. Κέντρο της συνάξεως είναι ο Χριστός που ενώνει τους πολλούς στο πρόσωπό του». Πολυπρόσωπος ο Κύριος ή πολυπροσωπικότης; 

«Σύμφωνα με την αντίληψη της αρχαίας Εκκλησίας, η κεντρική θέση του Επισκόπου στη δομή της Εκκλησίας (στο DNA της ας πούμε), δεν προέρχεται από το γεγονός πώς είναι (απλώς) διάδοχος των Αποστόλων αλλά κυρίως και κατ’εξοχήν διότι εικονίζει την παρουσία του Χριστού στην Ευχαριστία». Βεβαίως, δεν μας φτάνει το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, θέλουμε άρτον και θέαμα. Αρκεί αγαπητέ Γιαγκάζογλού να μην μας παροτρύνεις κάποια στιγμή να φάμε τον Επίσκοπο. Δεν θα το αντέξουμε. Και από ότι μαθαίνουμε ο συγκεκριμένος είναι ήδη φαγωμένος. 

«Η αποστολική διαδοχή δεν αφορά κάποια νομική μεταβίβαση δικαιωμάτων και εξουσιών. Ούτε βέβαια ο Χριστός μεταβίβασε την προσωπική του ιδιότητα ως Κεφαλή του Σώματος της Εκκλησίας στους Αποστόλους». Ο ΝΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΥ, κατάντησε δυστυχώς προσωπική ιδιότητα του Χριστού. Πού είναι η Υιότης;! Η υπόσταση του Κυρίου; Μιλάμε για κατ’ουσίαν σωτηρία δυστυχώς. Αυτή είναι η αλήθεια. 

«Η ιερωσύνη ως εκστατική και αναφορική πραγματικότητα (όπως ήταν μέχρι σήμερα ο ΈΡΩΣ) συνιστά το μυσταγωγικό λειτούργημα της ενσωμάτωσης των πολλών στον ένα Χριστό». Εδώ βρίσκει την ολοκλήρωσή του, το πρόσωπο και ο Έρως του Γιανναρά. ΕΙΝΑΙ Ο ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ. 

Με την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος τέλος, εκδηλούμενη σαν πνευματολογία, η τοπική Εκκλησία συνδέεται με τις υπόλοιπες τοπικές εκκλησίες ανά την οικουμένη και όλες μαζί ενώνονται στον συνοδικό θεσμό. Καί έτσι έχουμε επιτέλους στα χέρια μας μία ολοκληρωμένη Εκκλησιολογία, κατάλληλη για τον σύγχρονο άνθρωπο καί τά προβλήματά του και ικανή επιπλέον να οδηγήσει την ιστορία στα έσχατα. 

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΕΛΗΦΘΗ. 
Λίγες λεπτομέρειες που απομένουν, θα τις δούμε στην συνέχεια. 

Ο ΚΥΡΙΟΣ ΖΗΤΑ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑΓΚΑΖΟΓΛΟΥ, ΔΕΝ ΖΗΤΑ ΦΩΤΟΓΕΝΕΙΑ. ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΔΕΝ ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΥΝ ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ, ΖΗΖΙΟΥΛΑ. 

Συνεχίζεται 

Αμέθυστος.