Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝ: ΝΕΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ- Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

 Ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου (Χανίων) κ. Ειρηναίος και η συνεργάτις της ΠΕΓ κα Καλλιόπη Γιαννίκου βοηθούν στη μετάφραση της εισηγήσεως και των απαντήσεων τού καθ. κ. Αλεξάνδρου Ντβόρκιν. Διακρίνονται επίσης ο π. Κυριακός Τσουρός και ο π. Χριστοφόρος Τσιάκκας.

 

"Η ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΝ"

ΝΕΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 20^ου ΑΙΩΝΑ

ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ:

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ¹ 

Αλεξάνδρου Ντβόρκιν Δρ. Φιλ.

(Μετάφραση Καλλιόπη Γιαννίκου)

 

    Ο George Orwell, ο άνθρωπος ο οποίος έγραψε το βιβλίο "1984", το καλλίτερο, κατά τη γνώμη μου, βιβλίο για τον ολοκληρωτισμό, διε­τύπωσε ένα σημαντικό νόμο: «Οιοσδήποτε ελέγ­χει τη γλώσσα ενός ανθρώπου, ελέγχει και τις σκέψεις του». Ο Lenin και οι Μπολσεβίκοι κομ­μουνιστές του, οι οποίοι το 1917 εξουσίασαν τη Ρωσία, κατενόησαν πολύ καλά αυτό το Νόμο.

Αντελήφθησαν ότι εάν ήθελαν να κυβερνή­σουν στη Ρωσία σοβαρά και για μεγάλο χρονι­κό διάστημα θα έπρεπε να ελέγξουν τη «σκέψη» τού Ρωσικού λαού. Και για να το κάνουν αυτό θα έπρεπε να αφαιρέσουν από την συνείδηση τού λαού τη ρωσική γλώσσα, η οποία από τη φύση της και μόνο, είναι μία Χριστιανική γλώσσα, δη­μιουργημένη, επηρεασμένη και διαμορφωμένη από την 'Ορθόδοξη πίστη. Και αμέσως οι κομ­μουνιστές άρχισαν να εξαναγκάζουν τον καθένα να μιλάει την δική τους Σοβιετική διάλεκτο, η οποία γρήγορα έγινε η γλώσσα της χώρας.

Πολλές λέξεις έσβησαν από την συνείδηση τού λαού ειδικά οι λέξεις εκείνες οι οποίες ανα­φέρονταν στην Εκκλησία και τη Πίστη. Και κα­θώς οι λέξεις έσβηναν, έσβηναν και οι έννοιες τις οποίες αντιπροσώπευαν αυτές οι λέξεις. Και έχο­ντας σβήσει από τη σκέψη των ανθρώπων, έσβη­σαν και από τη ζωή τους.

Μία νέα Μαρξιστική-Λενιστική ιδεολογία είχε αντικαταστήσει, πρώτα μέσα στην χώρα και στη συνέχεια μέσα στη σκέψη των ανθρώπων, τον Ορθόδοξο Χριστιανικό Πολιτισμό. Και η νέα αυτή ιδεολογία βασίσθηκε επάνω στη θρησκεία εκείνη, στόχος της οποίας ήταν να καταστρέψει τον Χριστιανισμό.

Σήμερα, πολύ λίγοι άνθρωποι θα αμφισβη­τούσαν το γεγονός ότι ο Μαρξισμός-Λενινισμός είναι μία θρησκεία. Επιπλέον, θα μπορούσαμε σίγουρα να τον θεωρήσουμε ως μία νέα θρησκευ­τική κίνηση  μία φρικτή ολοκληρωτική λατρεία, συγκρίσιμη προς τις λατρείες όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οπαδοί του Μούν, η Aum Shinrikyo ή η κίνηση των Hare Krishna. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να αποδειχθεί, π.χ., από τις μεθόδους έλεγχου της σκέψης που συμβαί­νουν στα Κομμουνιστικά κόμματα και στις χώρες εκείνες, στις οποίες τα κόμματα αυτά βρίσκονται στην εξουσία. Ο θρησκευτικός χαρακτήρας τού Μαρξισμού-Λενινισμού, φαίνεται καθαρά στις κομμουνιστικές τελετές και στα τελετουργικά, στα γλέντια και στην λατρεία των «ηρώων» της «επανάστασης».

Πρόκειται για μία θρησκεία, η οποία υποκαθιστά τον ζώντα Θεόν με μία τυφλή «ιστορική αναγκαιότητα», η οποία δήθεν καθορίζει την αλλαγή μερικών πλασματικών «κοινωνικών σχη­ματισμών».

Πρόκειται για μία θρησκεία, η οποία στερεί από τον άνθρωπο και τη ζωή του οτιδήποτε ση­μαντικό και δίνει προσοχή μόνον στην αφηρημέ­νη έννοια των τάξεων.

Πρόκειται για μία θρησκεία, η οποία ξεκίνη­σε με την αναζήτηση ενός οράματος. (Ας θυμηθούμε τις πρώτες λέξεις από το κομμουνιστικό μανιφέστο: «Ένα όραμα διαπερνά όλη την Ευρώπη, το όραμα τού κομμουνισμού»). Και αυτή η θρησκεία στηρίζεται επάνω στην νεκρολατρεία, στην λατρεία τού πτώματος τού Λένιν.

Πρόκειται για μία θρησκεία, οι ιερείς της οποίας βύθισαν την μεγαλύτερη χώρα τού κό­σμου μέσα σε μία θάλασσα από αίμα και η οποία οδήγησε την πιο πλούσια χώρα τού κό­σμου στην έσχατη φτώχεια και την μιζέρια.

Πρόκειται για μία θρησκεία, η οποία απαιτεί από τους οπαδούς της τυφλή, πλήρη και άνευ όρων πίστη, μέσα από μία ολοκληρωτική υπακο­ή και υποταγή.

Πρόκειται για μία θρησκεία, η οποία στηρί­ζεται στη δουλεία και στερείται ελευθερίας ολο­κληρωτικά.

Πρόκειται για μία θρησκεία, η οποία με αίμα επέβαλε επάνω στον μισό περίπου πληθυσμό της Γης, το πιο εκτεταμένο στην ανθρώ­πινη ιστορία πείραμα μεταβολής της σκέψης και της από-ανθρωποποίησης.

Είναι η θρησκεία των ψεμμάτων και των δό­λων και είναι πολύ γνωστό στους Χρι­στιανούς, σε ποιόν ο Χρι­στός Σωτήρ αναφέρεται ως τον πατέρα του ψεύδους.

Και φυσικά τα πραγματικά κίνητρα τού Κουμμουνισμού φαίνονται μέσα από τον αδιάλ­λακτο βίαιο διωγμό του Χριστιανισμού  ένα διωγμό ο οποίος μέσα σε 70 χρόνια ανέδειξε πολύ περισσότερους μάρτυρες και από αυτούς που ανεδείχθησαν στην εποχή των τυράννων και καθ' όλη την διάρκεια της προηγούμενης ανθρώ­πινης ιστορίας. Αυτό το δαιμονικό παρελθόν εξηγεί την πανουργία των μεθόδων τού διαβό­λου τις οποίες οι ηγέτες της κομμουνιστικής λα­τρείας χρησιμοποίησαν, προκειμένου να πολεμή­σουν την Εκκλησία τού Χριστού.

Δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε ότι αυτός ο με πολλούς τρόπους πόλεμος, ήταν επιτυχής για τους κουμουνιστές. Φυσικά, η Εκκλησία, η οποία δεν θα νικηθεί από τις πύλες της κολάσεως (Ματ. ιστ 18), έχει επιζήσει και έχει στολίσει τον εαυτό της με αναρίθμητους μάρτυρες και ομολογητές.

Όμως, στη Σοβιετική κοινωνία η Εκκλησία ωθήθηκε στο περιθώριο της ζωής της χώρας. Η πλειονότης τού Σοβιετικού λαού πίστεψε τον κο­σμοναύτη, ο οποίος ανακοίνωσε ότι δεν είδε πο­τέ τον Θεό «εκεί υψηλά» και θεώρησε την Εκκλησία σαν ένα περιθωριακό λείψανο τού παρελ­θόντος το οποίο μέσα σε λίγα χρόνια θα έσβηνε. Η Εκκλησία βρέθηκε μπλοκαρισμένη σαν σε γκέττο, περικυκλωμένη από ένα τοίχο παρεξήγη­σης, περιφρόνησης, υποψίας και φόβου. Παρ' όλα αυτά, τα κα­τάφερε όχι μόνον να προστατευθεί και να επιζήσει αλλά ακόμη και να γκρεμίσει αυτόν τον τοίχο. Πι­στεύω ότι αυτός ήταν ένας αποφα­σιστικός πα­ράγων για την τελική κατάρρευση τού κουμμουνισμού.

Αλλά, ο εχθρός τού ανθρώπου, δεν σταμάτησε τον αγώνα του. Απλά άλλαξε στρατηγική. Ίσως να κατάλα­βε ότι το αρχικό του σχέδιο, πρώτα να κατακτή­σει την εξουσία και μετά να επιβάλει τον έλεγχό του στη σκέψη των ανθρώπων, δεν ήταν πο­λύ αποτελεσματικό. Είναι πολύ καλύτερα, πρώτα να κυριαρχήσει επί τού νου των ανθρώ­πων και συνεπώς η εξουσία θα πέσει στα χέρια του από μόνη της. Η τακτική της επιβολής ενός μονολιθικού συστήματος επί όλων, δεν απέδωσε. Σήμερα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό να δρά­σει κανείς μέσα από μοντέρνες έννοιες όπως δια­φοροποίηση, πλουραλισμός και ανεκτικότητα. Ο υλισμός αποδείχθηκε αποτυχία. Έτσι είναι καλ­λίτερα να δημιουργήσει κανείς μία μανία για πνευματικότητα  αλλά για πνευματικότητα η οποία αποκαλύπτεται μέσα από πολλές παραδό­σεις και προσεγγίσεις.

Αυτή κατέληξε σε χρόνο μηδέν να είναι η θέ­ση όλων των μορφωμένων και καλλιεργημένων ανθρώπων δηλ. της elite της Ρωσικής κοινωνίας. Αυτή είναι η πολιτική η οποία υιοθετήθηκε από τα κυβερνητικά όργανα. Όλα τα αξιοπρεπή μέσα μαζικής ενημέρωσης μιλούν γι' αυτή την νέ­α πνευματικότητα και καταδικάζουν την «στενό­μυαλη» και «φουνταμενταλιστική» Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία απορρίπτει μια νέα πνευμα­τικότητα.

Τώρα, ο Χριστιανισμός δεν κατακρίνεται μό­νον από τους Μπολσεβίκους ψευτοπαληκαράδες αλλά και από τους ευγενείς καλλιεργημένους, εκλεπτυσμένους, εξεζητημένους ανθρώπους, οι οποίοι κατηγορούν την πίστη μας για "μισαλλό­δοξη", "δογματική" και "πνευματικά περιοριστι­κή". Ίσως οι περισσότεροι από αυτούς τους δια­νοούμενους να μην έχουν ακόμη αντιληφθεί ότι τα προγεφυρώματα της κοινής γνώμης, τα οποία εξουσιάζονται από αυτούς, θα χρησιμοποιηθούν από άλλους ανθρώπους και οργανώσεις, ο στό­χος των οποίων είναι η εδραίωση τού ολοκληρωτικού ελέγχου, την αποτελεσματικότητα τού οποίου θα μπορούσαν να ζηλέψουν άνθρωποι όπως ο Στάλιν, ο Χίτλερ, ο Πόλ-Πότ και ο Ενβέρ Χότζα.

Η παγκόσμια επίθεση κατά τού Χριστιανισμού, επιχειρείται τώρα από την νέα πνευματι­κότητα, από την νέα νοοτροπία και από την νέ­α θρησκεία, οι οποίες αντιπροσωπεύουν μία ενωμένη θρησκευτικο-αποκρυφιστική κίνηση.

Φυσικά, το φαινόμενο τού αποκρυφισμού έχει συνοδεύσει όλη την θρησκευτική ιστορία της ανθρωπότητας. Όμως, κατά τη διάρκεια τού 2^ου μισού τού 20^ου αιώνα, το φαινόμενο αυτό αγκάλιασε και υιοθέτησε, για δική του χρήση, την πληθώρα πολύ διαφορετικών και ποικίλων διδασκαλιών και ομάδων, οι οποίες έχουν εμφανιστεί με διαφορετικά προσωπεία και έγιναν, πράγματι, παγκόσμιο φαινόμενο. Πάρα πολύ συ­χνά, το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό με την αγγλική έκφραση "New Age" (Νέα Εποχή).

Είμαι πεπεισμένος ότι όλες οι νέες θρησκευ­τικές κινήσεις και λατρείες, τις οποίες αντιμετω­πίζουμε σήμερα στις χώρες μας και σ' ολόκληρο τον κόσμο είναι τα κλαριά τού αποκρυφιστικού δένδρου, τα οργανικά μέρη μιας ενωμένης αντιχριστιανικής αποκρυφιστικής θρησκείας της «Νέ­ας Εποχής» (New Age Religion). Και η νέα αυτή θρησκεία, έχει το δικό της επίσης λεξικό. Σας αναφέρω μερικές από τις λέ­ξεις τις οποίες βρήκα τυχαία μέσα σ' ένα βιβλί­ο της Νέας Εποχής: 

• Πρότυπο ή νέο πρότυπο η αλλαγή των προ­τύπων · Όραμα ή νέο όραμα · Η εποχή τού Υδροχόου · Αλληλοεξαρτώμενος ή Αλληλοεξάρτηση · Ολιστική (π.χ. Ολιστική ιατρική) · Με­τάλλαξη · Μύηση ή Μύστης · Εμπροσθοφυλακή · Μεγάλη Λευκή Αδελφότης · Εκδήλωση ή εκδηλωμένο · Αρχαία σοφία (η οποία χάθηκε και σήμερα ξαναβρέθηκε) · Διαστημόπλοιο-Γη και Γη το σπίτι μας · Ο Γήινος οργανισμός και η Μητέρα-Γη · Παγκόσμιο χωριό · Πολυπολιτισμικό · Οικολογία τού πνεύματος · Υπερβατικός · Ανύψωση της συνείδησης · Νέ­α συνειδητότητα · Πνευματικοί οδηγοί · Συμπα­ντική Ιεραρχία ή Κοσμική Ιεραρχία · Παγκό­σμιο όραμα, ή πλανητικό όραμα · Παγκόσμια απειλή, παγκόσμιος σκοπός, παγκόσμια κλίμακα. · Παγκόσμιοι δεσμοί, ή παγκόσμια διασύνδεση · Παραφυσικά φαινόμενα · Συμπαντική διάνοια · Φυσικές δυνάμεις, εσωτερικές ενέργειες και ενεργοποιημένος (=δραστήριος, κινούμενος) · Νέα Παγκόσμια Τάξη και Νέα Παγκόσμια Οικονομική Τάξη · Σενάριο · Διασυνδεμένος, Αλληλοε­ξαρτώμενος · Διαπροσωπικός (με την έννοια της άμεσης απόρριψης της Χριστιανικής αντίληψης περί προσώπου και περί προσωπικού Θεού), κ.λ.π. Όλοι αυτοί οι όροι έχουν διαποτίσει την συνείδησή μας εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα.

Στην Σοβιετική Ένωση, «η Παραίσθηση» ένα είδος «Φιλολογίας της Νέας Εποχής» έχει εμφανιστεί πολύ πριν την πτώση τού Σιδήρου Παραπετάσματος.

Τα ωροσκόπια, τα ποικίλα θρησκευτικά και φιλοσοφικά δόγματα ανατολικής προέλευσης και τα βιβλία τα οποία επαναποκαθιστούν την ειδωλολατρία, κυκλοφορούν, ευρέως, από τις αρχές τού 1980 από τους κρατικούς εκδοτικούς οίκους. Εξ άλλου, η κίνηση των Hare Krishna, μία ψευδοανατολικής προέλευσης νέα θρησκευτι­κή κίνηση και ιδεολογικά συνδεδεμένη με την Νέα Εποχή, έχει εισαχθεί από το 1971 στην ερμητικά κλειστή Σοβιετική Ένωση. Απ' όσα μπορούμε να γνωρίζουμε για το Σοβιετικό σύ­στημα, πρέπει να συμπεράνουμε ότι αυτό θα ήταν αδύνατον να επιτευχθεί δίχως να το γνω­ρίζει πρώτα-πρώτα η KGB.

Όταν η Περεστρόικα ξέσπασε, όλοι αυτοί οι προσεκτικά φυτευμένοι καρποί άρχισαν να μεγα­λώνουν γρήγορα και ευρέως. Τα νέα μέλη κάθε λατρείας, αποδέχτηκαν γρήγορα το εξειδικευμένο λεξιλόγιο της κάθε λατρείας. Τα μέλη της αίρεσης Herbalife μιλούν σε ρωσσικό-αγγλική αργκό, οι οπαδοί τού Hare Krishna και οι Ταντρικοί σκέπτονται με κατηγορίες δανεισμένες από τα Σανσκριτικά, οι Σαηεντολόγοι αποστή­θισαν πολλούς τόμους από την διφορούμενη γλώσσα τού Hubbard και οι οπαδοί τού Μούν αλλάζουν τελείως την γλώσσα σε ένα αλλόκοτο αγγλοκορεάτικο συνοθύλευμα. Όμως, όλες αυτές οι αιρετικές διάλεκτοι δεν είναι παρά η μί­α και μοναδική διάλεκτος-αργκό της Νέας Εποχής, κοινή για όλες τις γλώσσες και όλους τους λαούς.

Στον Ρωσικό λαό δεν δόθηκε ποτέ ο χρόνος να ξεχάσει το σοβιετικό νεογλωσσικό ιδίωμα, πριν μεταπηδήσει στην καινούργια γλώσσα, αλλά και πάλι όχι την Χριστιανική. Από την τηλεό­ραση ακούμε ομιλίες για την μετενσάρκωση, τους «ενεργητικούς», τις «αύρες», τη συμπαντι­κή διάνοια, το άνοιγμα των Τσάκρας, το τρίτο μάτι, τις υπεραισθητήριες εμπειρίες και την αύξηση της Κουνταλίνης. Σήμερα, αυτή η αποκρυφιστική-ειδωλολατρική διάλεκτος, ομιλείται από όλους με αποτέλεσμα να ελέγχει και τη σκέ­ψη τους. Σήμερα η σκέψη του καθενός λειτουρ­γεί σύμφωνα μ' αυτές τις νέες κατηγορίες.

Αυτό το βρώμικο αποκρυφιστικό περιβάλλον, έγινε το θρεπτικό μέσον για την εμφάνιση, την ανάπτυξη και τον πολλαπλασιασμό διαφόρων φρικιαστικών δεισιδαιμονιών, λατρειών και δογ­μάτων. Και αυτές οι λατρείες μιλούν τη γλώσσα την οποία καταλαβαίνουν και αποδέχονται όλοι. 

Εν αντιθέσει μ' όλα αυτά, η Ορθόδοξη Εκκλησία, μιλάει και σκέπτεται κατά κατηγορίες τις οποίες η πλειονότης του λαού δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ξαναθυμηθεί: Αμαρτία, Αίρεση, Δόγμα, Υπευθυνότητα, Μετάνοια, Χάρις, Θεία Μετάληψη, Σωτηρία, Αγιότητα.

Η αλλαγή των προτύπων έχει ήδη επιτευχτεί και υπό το φως τού νέου παγκοσμίου οράματος αυτές οι «αναχρονιστικές» λέξεις και έννοιες δεν έχουν καμμία πλέον θέση στο «Διαστημόπλοιο Γη». Σήμερα, την παραμονή της 3^ης χιλιετίας της Χριστιανικής εποχής, έχουμε γίνει μάρτυρες της παγκόσμιας διαδικασίας της αναγέννησης της ειδωλολατρίας. Η διαδικασία αυτή δεν προσπέ­ρασε τη Ρωσία. Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτή εξελίσσεται πολύ γρηγορότερα από όσο ανακτά έδαφος ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός. Ο Ορθόδοξος Ρωσικός πολιτισμός κινδυνεύει να πεθάνει πριν ακόμη βρει την ευκαιρία να ξανα­ζήσει.

Στη Ρωσία, εν αντιθέσει προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, η μοντέρνα ειδωλολατρία, απολαμβάνει ευρείας υποστήριξης εκ μέρους όλων των κλάδων της εξουσίας, σε όλα τα επίπεδα, και εκ μέρους όλων των πολιτικών κομμάτων. Θα ήθελα να αναφέρω με­ρικά γεγονότα προκειμένου να διευκρινίσω τα όσα είπα:

Επάνω σε ένα τοίχο τού Ρωσικού Κοινοβουλίου τη Δούμα βρίσκεται μόνιμα καρφωμένη η σημαία τού (σημ. Μεταφρ: αποκρυφιστού) Roerich. Οι Ανθρωποσοφικές σχολές τού Waldorf, χρηματοδοτούνται από το Ρωσικό Κράτος. Ο κ. Oleg Lobov, πρώην γραμματέας τού Προεδρικού Συμβουλίου Ασφαλείας, είχε βοηθήσει για με­γάλο χρονικό διάστημα τον περίφημο Aum Shinrikyo² . Μετά το ξέσπασμα τού παγκοσμίου φήμης σκανδάλου της "ρωσικής διασύνδεσης" με αυτήν την τρομοκρατική αίρεση, ο κ. Oleg Lobov όχι μόνον δεν εκδιώχθηκε, αλλά τού δόθηκε μία νέα σημαντική κυβερνητική θέση.

Ο πρώτος στη σειρά αναπληρωτής του, ο Vladimir Rubanov, κατά τη διάρκεια μιας επίσημης συνάντησης, ανακοίνωσε ότι, κατά τη γνώμη του στην «μετά-ορθόδοξη Ρωσία», η εθνική ιδεολογία πρέπει να οικοδομηθεί επάνω στην ιδεολογία τού «Ρωσικού κοσμισμού» (πρόκειται για ένα λαϊκό ειδωλολατρικό ψευδοφιλοσοφικό δόγμα). Όταν τον ρώτησαν εάν εννοούσε αυτό που είχε πει, ο Rubanov απάντησε: "Οι άνθρωποι οι οποίοι κατέχουν θέσεις σαν τη δική μου, δεν λένε ποτέ κάτι το οποίο δεν το εννοούν".

Ο κ. Μπόρις Γιέλτσιν, κατά την διάρκεια της τε­λευταίας προεδρικής του εκστρατείας, πριν από την δημόσια ομιλία του μπροστά στην κάμερα, πήρε ευλογία από μία διάσημη θεραπεύτρια και μάγισσα Juna. Ο κομμουνιατής ηγέτης Gennady Jyuganof, στην δημοσιευθείσα συνέντευξη, μίλησε για την πίστη του στην συμπαντική διάνοια, είπε ότι η Γη εισέρχεται στην εποχή τού Υδροχόου και την είσοδο θα ακολουθήσουν παγκόσμιες αλλαγές στον πολιτισμό και παραδέχτηκε ότι η κόρη του συντάσσει τακτικά τις αστρολογικές της προβλέψεις γι' αυτόν.

Ο Vladimir Zhyrinovsky, ο ηγέτης τού Ψευδοπατριωτικού Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος, έχει στενές διασυνδέσεις με την εξτρεμιστική καταστροφική λατρεία "Κέντρο της Θεοτόκου". Τους δάνεισε ακόμη και τον προσωπικό του δικηγόρο, όταν οι οπαδοί τού Κέντρου της Θεοτόκου εμύνησαν ένα εκπρόσωπο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Ο Mikhail Teodorovich ένας εκ των κορυφαίων βοηθών τού πρώην αντιπροέδρου Boris Nemtsov, είναι απόφοιτος τού Κολλεγίου τού L.R.Hubbard και συνειδητοποιημένος σαηεντολόγος. Ένας άλλος βοη­θός τού κ. Nemtsov, ο Victor Aksiuchits, μολονότι αποκαλεί τον εαυτό του Ορθόδοξο, στην πραγματι­κότητα συγγράφει αποκρυφιστικά βιβλία.

Αλλά φυσικά, η πλέον πολύ γνωστή και περιβό­ητη περίπτωση είναι η ιστορία τού Sergey Kirienko, τώρα πρώην Πρωθυπουργού της Ρωσίας. Το έτος 1995, όταν ο Kirienko, ήταν πρόεδρος τραπέζης στην πόλη Nizhny Novgorod, είχε παρακολουθήσει, όπως είχε λεχθεί, σεμινάρια σε ένα κολλέγιο τού R.Hubbard, και στη συνέχεια είχε στείλει εκεί 15 από τους υπαλλήλους του. Παρά το γεγονός αυτό και παρά το γεγονός ότι ο κ. Kirienko, δεν μπόρεσε ποτέ να δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις γι' αυτό το επεισόδιο της βιογραφίας του, εξελέγη στην δεύ­τερη πιο σπουδαία θέση μέσα στη χώρα. Η πλειονότης των ρωσικών μέσων μαζικής ενημέρωσης δεν έλαβαν ύπ'όψιν τους φερόμενους δεσμούς τού κ. Kirienko με μία από τις πλέον καταστροφικές λα­τρείες σαν κάτι το οποίο ίσως να τον καθιστούσε ανίκανο για τη θέση αυτή.

Εμφανίστηκαν λοιπόν, νέες ειδωλολατρικές κινήσεις και ειδωλολατρικά πολιτικά κόμματα. Μερικές άπ' αυτές τις κινήσεις είναι απροκάλυπτα ειδωλολα­τρικές ενώ άλλες μπορούν και χρησιμοποιούν Ορθόδοξα σύμβολα για λίγο αλλά πάντα ερμηνεύοντάς τα σύμφωνα με τον αποκρυφισμό και αναμιγνύοντάς τα με τα ειδωλολατρικά σύμβολα. Συνήθως οι ομάδες αυτές ανήκουν στην άκρα αριστερά η στην άκρα δε­ξιά παράταξη τού πολιτικού φάσματος αλλά πολλές από αυτές τις ομάδες διψούν για σεβασμό και ελπίζουν ότι θα πετύχουν στις επόμενες κοινοβουλευτι­κές εκλογές. Προκειμένου να εναρμονιστούν με την εποχή των κομπιούτερς και να προσελκύσουν κόσμο, πολλές από αυτές επιθυμούν να κρύψουν τις ειδωλολατρικές τους ερμηνείες μέσα σε ψευδοεπιστημονικές ορολογίες.

Θα ήθελα να αναφέρω μία από αυτές τις ομάδες. Ονομάζεται Παγκόσμιο Ρωσικό Συμβούλιο και είναι μία οργάνωση-ομπρέλα η οποία έχει ιδρυθεί από μία πλειάδα ποικίλων λατρειών και κινήσεων συμπεριλαμβανομένων: της "Κοινωνικής Συνείδησης Krishna", διαφόρων ταντρικών ομάδων και ενός αριθμού νέων θρησκευτικών κινήσεων και ειδωλολατρικών αιρέσεων.

Όμως, τι κοινό μπορεί να υπάρχει μεταξύ των Ρωσικών Εθνικιστικών ομάδων, των ψευτοινδουϊστικών λατρειών και των αποκρυφιστικών ναζιστικών αιρέσεων, οι οποίες διακηρύσσουν ότι είναι ενωμένες με βάση τον πατριωτισμό, τις εθνικές ρίζες και τον σεβασμό προς την ισχυρή εξουσία; Η καλ­λίτερη απάντηση σ’αυτήν την ερώτηση μου δόθηκε από έναν εκ των ηγετών της Ρωσικής κίνησης τού Hare Krishna. Σε μία κατ' ιδίαν, συζήτησή μας μου είπε κατά λέξη το παρακάτω: "Γιατί μιλάτε για τον Ρωσικό Ορθόδοξο Πολιτισμό; Όπως όλοι ξέρουμε η Ρωσία έγινε χριστιανική μόλις χίλια χρόνια πριν. Πριν όμως από τον Χριστιανισμό βασίλευε η από πολλών εκατομμυρίων ετών βεδική παράδοση".

Έτσι ο κύκλος έκλεισε. Αντί λοιπόν να πραγμα­τοποιηθεί η αποτυχούσα ένωση των διεθνιστών όλων των χωρών, άρχισε να κάνει την εμφάνισή της μία παγκόσμια ένωση εθνικιστών, η οποία έθεσε την κοι­νή βάση για όλα αυτά, δηλαδή κάποια μυθική "αρχαία Βεδική Γνώση". Και δεν είναι τόσο σημαντικό το πως αυτή η κοινή βάση παρουσιάζεται ως Δρυϊδισμός ή ως Σαμανιαμός, ή ως εκτέλεση των οδηγιών των Mahatmas από τη Shambala, ή ως λα­τρεία της θεάς (θεά τού θανάτου), ή τού αρχαίου Σλαβικού θεού Perun, ή ως λατρεία τού Krishna μιας ανωνύμου συμπαντικής διάνοιας, ή ως απροκάλυπτος σατανισμός. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι αυτή η «αρχαία βεδική γνώση», στηρίζεται πά­ντοτε επάνω στην απόρριψη της Χριστιανικής Παράδοσης (οι νεοειδωλολάτρες οπαδοί συνήθως την αποκαλούν Εβραιομασονικό Χριστιανισμό). Αυτή είναι και η βάση για τη συγγένεια μεταξύ των διαφόρων αποκρυφιστών και νεοειδωλολατρών που κυριαρχούν επί τού νου της νέας γενιάς.

Δεν είμαι προφήτης, αλλά μου φαίνεται ότι η νέα ένωση θα είναι πολύ πιο δυνατή από την πρώτη και η νέα αυτή φρικιαστική δύναμη η οποία κτυπά τον Χριστιανισμό θα μπορούσε να κερδίσει πολύ μεγαλύ­τερη επιτυχία.

Δεν είναι απλή σύμπτωση ότι οι Ρώσοι κομμουνιστές, οι οποίοι πάντοτε αισθάνονται που βρίσκεται η δύναμις, έχουν αντιδράσει σε χρόνο μηδέν α' αυτή την αλλαγή των προτύπων και υιοθέτησαν ήδη την νέα ειδωλολατρική-εθνικιστική ρητορική. Στην Μόσχα, δίπλα στο πρώην μουσείο Λένιν, υπάρχει ένα σημείο συνάντησης και συζήτησης των κομμουνιστών, των νεοναζί και των νεοειδωλολατρών. Πωλούν βι­βλία μαζί, τα βιβλία τού Λένιν και τού Roerich, τού Χίτλερ και της Μπλαβάτσκυ, της Alice Bailey και τού Aleister Crowley, τού Bhagwan Rajneesh και τού L R.Hubbard είναι τοποθετημένα μαζί, ειρηνικά, επάνω ατούς πάγκους των βιβλίων. Και επίσης συνυπάρχουν με κομμάτια όπως "Ξεμπερδεύοντας από τον Χριστιανισμό", ή το βιβλίο «Livores Mortis of the Nazarene Menaces» δηλαδή (Κηλίδες θανατήλας από την απειλή των Ναζαρηνών) (σημ. μετάφρ.: «Ναζαρηνοί» αποκαλούνται περιφρονητικά οι χριστιανοί). 

Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι η απόλυτη πλειονότης των ηγετών των νέων λατρειών, είτε τοποθετούν τον εαυτό τους στη θέση τού Χριστού, είτε απροκάλυπτα ανακηρύσσουν εαυτούς εις αντιχρίστους.

Εμείς δεν γνωρίζουμε εάν η Νέα Παγκόσμια Τά­ξη θα αποδειχθεί ότι είναι το βασίλειο τού Αντίχριστου ή αν αυτή μόνον θα προετοιμάσει τον ερχομό του. Ο Χριστός Σωτήρ ξεκάθαρα διευκρίνισε ότι δεν είναι θέμα δικό μας να "ξέρουμε τον χρόνο και τις εποχές" (Πράξεις α,7) Αλλά θυμόμαστε ότι το Βασίλειό του δεν βρίσκεται σ’αυτόν τον κόσμο και ότι καμία γήινη αγάπη και στοργή ακόμη και οι πλέ­ον προσφιλείς όπως είναι η αγάπη για την πατρίδα μας και για την πόλη που γεννηθήκαμε, δεν θα πρέ­πει να επισκιάζει για μας τον Χριστό. Διαφορετικά εμείς, εξ ανάγκης θα φθάσουμε στην θεοποίηση της δημιουργίας, δηλαδή στην ειδωλολατρία και στο σημαντικότερο μέσον για αυτήν δηλαδή τον Αποκρυφισμό. Γνωρίζουμε ότι "ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται" (Ιωαν. ε' 19), και γνωρίζουμε ότι όλα, ακό­μη και οι πλέον αγαπημένες πραγματικότητες θα πρέπει να περάσουν μέσα από τον θάνατο και την ανάσταοη. Αλλά επίσης θυμόμαστε και τα λόγια τού Χριστού: "Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον". (Ιωάν. ιστ' 33).

---

1 Πρόκειται για την ομιλία τού καθηγητού Αλέξανδρου Ντβόρ­κιν στην I' Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων, που συνήλθε στην Αλίαρτο της Βοιωτίας από 16-21 Σεπτεμβρίου 1998. Αγγλικός τίτλος: «The shift of Paradigms  New Religious movements of the 20^th century and the Christian civilization: a Russian example».

2. Ιαπωνική βουδιστική αίρεση, μέλη της οποίας έβαλαν δηλη­τηριώδες αέριο στο μετρό τού Τόκιο, με αποτέλεσμα 12 θανάτους και 200 ασθενείς.

 

Από το περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχη 15-16

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

23   ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  2011 

Share on Facebook

Read more: http://www.egolpion.com/metavolh_8emeliwn.el.aspx#ixzz2ljDnjJBM