ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΦΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ...

ΤΟ ΝΗΣΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΦΙΔΙΑ

ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΝΙΤΣΑ

Σκέψεις και συσχετισμοί με αφορμή το …φιδόχωμα των Ψαρών

   Εδώ και καιρό μας έχει δημιουργηθεί μια απορία. Πως γίνεται και στην Κόνιτσα δεν υπάρχουν αιρετικοί. Στο μυαλό μας έρχεται αμέσως το χώμα των Ψαρών το οποίο διώχνει τα φίδια! Αν υπάρχει και κάποιο χώμα το οποίο διώχνει αιρετικούς αυτό σίγουρα το έχει η Κόνιτσα!

Η ιστορία είναι γνωστή. Σάββατο του Λαζάρου επιχείρησαν να την «ευαγγελίσουν» οι μάρτυρες της Σκοπιάς. Το αποτέλεσμα ήταν οικτρό για τους αιρετικούς και μπορείτε να διαβάσετε λεπτομέρειές του εδώ. Αργότερα ήταν η σειρά των πεντηκοστιανών της ΕΑΕΠ να επιχειρήσουν προσηλυτισμό στους Κονιτσιώτες. Το κωμικοτραγικό αποτέλεσμα του επιχειρούμενου προσηλυτισμού μπορείτε να το διαβάσετε εδώ και εδώ. Είναι γνωστή η αγωνιστική αντιαιρετική δράση του μητροπολίτου Κονίτσης κ.Ανδρέα αλλά και του μακαριστού προκατόχου του Σεβαστιανού. Είναι επίσης γνωστή η θεολογική κατάρτιση των ιερέων της Μητροπόλεως καθώς και το άγρυπνο βλέμμα τους για την φύλαξη του ποιμνίου από πάσης φύσεως προβατόσχημους λύκους. Πιστοί στο καθήκον μας έχουν εκπλήξει με την αντιαιρετική δράση τους. Ίσως να είναι τα ματωμένα χώματα της Ηπείρου που προστάζουν και καλούν σε επαγρύπνηση. Ίσως οι αντιαιρετικοί αγώνες του γέροντος Παϊσίου που σημάδεψαν την Κόνιτσα και εξάλειψαν κάθε ίχνος αιρετικής σποράς στην περιοχή. Να γιατί η Κόνιτσα δεν έχει αιρετικούς. Οι αγωνιστές κληρικοί και οι ευχές του γ.Παΐσιου. Αυτό είναι το ευλογημένο χώμα που διώχνει κάθε πλάνη. Όπως ακριβώς το χώμα των Ψαρών διώχνει τα φίδια. Οι συσχετισμοί τυχαίοι...

 

Ο γέροντας Παΐσιος και οι

Προτεστάντες της Κόνιτσας

 Είχαν ήδη εμφανισθεί στη Κόνιτσα αιρετικοί ευαγγελικοί που έκαναν προσηλυτισμό και συνεχώς εξαπλώνονταν. Είχαν δική τους αίθουσα που συγκεντρώνονταν. Ήταν σαν μια σφηκοφωλιά επικίνδυνη. Ο Θεός χρησιμοποίησε τον π. Παΐσιο που ήταν ολιγογράμματος μεν, αλλά πλήρης χάριτος και δυνάμεως και με μεγάλη ορθόδοξη ευαισθησία, για να διώξει τους λύκους της προτεσταντικής πλάνης.

Καταρχήν ενημερώθηκε ακριβώς για τα πιστεύω τους. Έγραψε ένα κείμενο για το ποιοί είναι οι ευαγγελικοί και το έβαλε στο Μοναστήρι να το διαβάζουν οι προσκυνητές. Στις συγκεντρώσεις τους έστελνε δικούς τους ανθρώπους, για να βλέπουν ποιοί παρακολουθούν τις ομιλίες. Ύστερα καλούσε ιδιαιτέρως τους ακροατές των αιρετικών κηρυγμάτων και τους νουθετούσε. Έτσι δεν ξαναπήγαιναν στις αιρετικές συγκεντρώσεις. Μερικοί από αυτούς μάλιστα τους έπαιρνε για εργάτες στο Μοναστήρι και τους έπειθε να διακόψουν την σχέση με την αιρετική διδασκαλία. Αυτοί γίνονταν οι καλύτεροι Χριστιανοί. 

Έδωσε, και μια ευλογία σε μερικά παιδιά και πήγαν νύχτα και αφαίρεσαν την πινακίδα που είχαν έξω από την αίθουσά τους. Ύστερα από συζήτηση που έκανε με τον αρχηγό τους που ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη, τον έπεισε να μην ξανάρθει στην Κόνιτσα. Με τις προσευχές του και την δραστήρια και διακριτική αντιμετώπιση, μετεστράφησαν όσοι είχαν παρασυρθεί από τους Ευαγγελικούς, και έγινα πάλι η Κόνιτσα «μία ποίμνη, εις ποιμήν». Κατόπιν εμφανίστηκαν Μακρακιστές, αλλά και αυτούς ο Γέροντας δεν τους άφησε να δράσουν. Ενημέρωσε τους ανθρώπους που είχαν άγνοια, ενήργησε δραστήρια και έγκαιρα, και έφυγαν και αυτοί άπρακτοι.

Ενδιαφέρθηκε και για τους Μουσουλμάνους της Κόνιτσας. Τους περιέβαλλε με αγάπη και ενδιαφέρον. Τους βοηθούσε στις ανάγκες τους και κάθε Παρασκευή τους συγκέντρωνε σε κάποιο σπίτι δικό τους και συζητούσαν. Ήλπιζε ότι με την αγάπη και τη σωστή αντιμετώπιση μπορούσαν να γίνουν Χριστιανοί. Μερικοί από αυτούς σήμερα έχουν βαπτισθεί.

(ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ - ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΙΣΑΑΚ, σελ 140)

 

   Η ιστορία του φιδοχώματος αναφέρεται στο βιβλίο «ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» (Έκδοση 3^η Αθήνα 1985) του μακαριστού Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη ως εξής:

 

Το νησί που δεν έχει πια φίδια. 

   Ανάμεσα στα νησιά τού Αιγαίου υπάρχει και το μικρό μα ένδοξο νησί των Ψαρών (Θυμήσου: «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη...)· Εκεί παλαιότερα υπήρχε ένα Μονα­στήρι στην περιοχή «Φιδόλακκος», αφιερωμένο στην «Άγια -Κιουρά», δηλ. στην Αγία Ματρώνα. Όπως το δείχνει και η ονομασία αφθονούσαν τα φίδια. Έτσι κάποτε σε μία θ. Λειτουργία ένα μικρό φίδι έπεσε μέσα στην θεία Κοινωνία. Ο Ιερέας μόλις το είδε έφριξε. Τι να κάνη; Να το πετάξη, δεν μπορούσε, γιατί είχε απορ­ροφήσει θεία Κοινωνία. Αναγκάσθηκε και το έφαγε!

Τόσο όμως κουράσθηκε ψυχικά και αγανάκτησε, ώστε παρεκάλεσε με δυνατή κραυγή τον Θεό, να εξαφάνιση τα φίδια από το νησί. Τα καταράσθηκε να εξα­φανισθούν όλα. Και το αποτέλεσμα: Από την στιγμή εκείνη μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει στα Ψαρά ούτε ένα φίδι. Απίστευτο και όμως αληθινό!

Πολλές φορές έφε­ραν για δοκιμή φίδια από τα γειτονικά νησιά και μόλις προχώρησαν τρία-τέσσερα μέτρα στην παραλία, ψόφη­σαν.

Ενθυμούμαι, προ ετών σε κήρυγμα στο χωριό Άνω Ωρωπός Αττικής ανέφερα την εν λόγω περίπτωσι. Στο τέλος με πλησιάζει ένας ακροατής. «Είμαι δάσκαλος — μου λέει — και έχω υπηρετήσει και στα Ψαρά δέκα χρό­νια. Έτσι ακριβώς είναι όπως τα είπατε. Έχω μάλιστα να προσθέσω ότι και το χώμα από τον «Φιδόλακκο», αν το μεταφέρουμε σε άλλες περιοχές, σώζει από τα φίδια». Ο καλός αυτός δάσκαλος μου προμήθευσε και το βιβλίο, «Δημητρίου Γρ. Σπανού, Δημοδιδασκάλου, ΨΑΡΙΑΝΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ, Αθήναι 1962», από το οποίο αντιγράφουμε τις επόμενες σειρές:

«Εάν τυχόν με τις κουφάλες των δένδρων, που το κύμα αποβάλλει εις τα Ψαρά, μεταφερθούν φίδια, αυτά δεν μπορούν να ζήσουν, αλλά ψοφούν ευθύς ως αποβιβα­σθούν στην ξηρά... Πολλοί ξένοι που επισκέπτονται τα Ψαρά, παίρνουν χώμα από το αναφερόμενο εξωκκλήσι, τον «Φιδόλακκον», και το μεταφέρουν σε άλλα μέρη της Ελλάδος, όπου παραδόξως εξαφανίζονται τα φί­δια από τα σπίτια, στα οποία το τοποθετούν ή το σκορ­πίζουν. Τούτο το διεπίστωσε και ο γράφων τις γραμμές αυτές. Άφ' ότου ετοποθέτησε στις τέσσερες γωνιές του πατρικού του σπιτιού το «φιδόχωμα», φίδι δεν ενεφανί­σθη. Όταν κατόπιν επεσκευάσθη, και το «φιδόχωμα» εσκορπίσθη, ήρχισαν πάλιν να εμφανίζωνται τα φίδια» (σελ. 76).

 

ΚΩΣΤΑΣ  Χ.  ΝΑΥΠΛΙΩΤΗΣ 

 

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ  2011 

Read more: http://www.egolpion.com/konitsa_psara.el.aspx#ixzz2lwC0S82X